________________
आचा०
॥४९६ ॥
• कहेवाय. तेनुं अयुक्त तथा, युक्त कथनने विचारखं. (३) त्रीजामां, अनवद्य तपनुं वर्णन छे. एटले, जे वाळतप करे; तेवा अज्ञान करेलां तपथी मोक्ष न थाय ते अहीं वतान्युं छे. (२१५) चोथा उद्देशामां संक्षेप वचनमां संयतनुं स्वरुप बतान्धुं छे, तेथी पहेलामां सम्यग्दर्शन, वीज मां सम्यक्ज्ञान त्रीजामां बाळ तपनो निषेध करवाथी सम्यक् तप बताव्यो छे, अने चोथामां सम्यक् चारित्र बतव्यं. छे, गाथामा 'तरमात' अने 'च' शब्द छे ते वन्ने हेतुमां छे, जेथी ए चारे पण मोक्षनां अंग पूर्वे कह्यां छे, तेथी एम जाणवुं के ज्ञान दर्शन तप चरणमां मोक्षाभिलाषी साधुए यत्न करवो, अने तेनुं प्रतिपालन करवा जीवतां सुवी प्रयत्न करवो, आ प्रमाणे वे गाथाना अर्थ थयो.
हवे नामनिष्पन्ननिक्षेपामा बतावेल सम्यक्त्व नामनो निक्षेपो कहे छे.
मंठणासम्मं दवसम्मं च भावसम्मं च । एसा खलु सम्मस्सा, निख्खेवो चउहि होइ ॥ २९७ ॥ नाम स्थापनानो अक्षरार्थ सुगम छे, अने तेनां भावार्थ नाम स्थापना छोडोने द्रव्य अने भाव संबंधी नियुक्तिकार कहे छे. अह दवसम्म, इच्छाणु लोमियं तेसु तेसु दवेसुं । कयसंखय संजुत्तो, पउत्त जढ मिण्ण छिष्णं वा ॥२१८॥
ज्ञ शरीर भव्य शरीरथी व्यतिरिक्त द्रव्य सम्यक्त्व बतावे छे, इच्छा एटले चित्तनी प्रवृत्ति (अभिप्राय ) छे, तेने अनुकुल करं, | ते 'ऐच्छानुलोमिक' छे तेवी तेवी इच्छा अने भावने अनुकुल द्रव्यमां कृत विगेरे उपाधिना भेद वडे सात प्रकारे थाय छे, ते आ प्रमाणे छे. (१) कृत एटले अपूर्व रथ विगेरे बनाव्यो होय, ते रथमां योग्य रीते भागो गोठव्याथी सारा बनावनारने लीधे बेसनारने चित्तमां शांति थाय छे, अथवा जेना माटे ते बनाव्यो ते शोभायमान अने योग्य समयमां जलदी बनावी आपवाथी करावनार ने
सूत्रम
| ॥ ४९६॥
