________________
सूत्रम्
॥४१७॥
5 से जं च आरभे जं नारभे, अणारद्धं च न आरभे, छणं छण परिणाय लोगसन्नं च सवसो (सू० १०३) आचा०४ जे संयम अनुष्ठानने संपूर्ण कर्मक्षय माटे आदरे; ते मिथ्यात्व अविरति विगेरे संसारनां कारणने न आरंभे; एटले, साधुपणुं
ल आराधे; अने संसारीपणुं छोडे; एटले, अढारे प्रकारनां पापो विगेरे जे एकांतथी दूर करवानां छे, तेवां पापो छोडीने संयम अनु-14
ष्ठानने करीने मोक्ष पामेअने केवळी, अथवा, उत्तम साधुओए जेने अनाचीर्ण का; ते पोते न करे; अने मोक्ष अनुष्ठान करे. 3. वळी, जिनेश्वरे त्यागवा योग्य का; तेमा मुख्यत्वे हिंसा छे. ते हिंसानां कारणने जाणीने साधु तेने छोडे. ज्ञ-परिझाए जाणे; अने प्रत्याख्यान परिज्ञाए त्यागे; अथवा, क्षणनो अर्थ हिंसाने बदले समय लइए; तो समयने जाणीने ते काळे ते काम करे.
वळी लोक जे गृहस्थो छे, तेमने सुखनी अभिलाषा छे, अथवा, ते कारणे तेने परिग्रहनी संज्ञा छे, तेवी संसारी-वासनाने साधु छोटे, ते मन, वचन, कायाथी पोते न करे, न करावे; न अनुमोदे; तेथी कई केः-उपरना गुणवाळो धर्मकथा-विधि जाणनारो, बन्धायला ने मुकावनारो कर्मने छेदवामां कुशळ, अने बन्ध-मोक्षनी खोळ करनारो सुमार्गे चालनारो, कुमार्गने समजी अदार पापने रोकनारो, संसारी-लोकनी स्थिति चाणारो जे मुनि छे, तेने शुं थाय ते बतावे छे.
उद्देसो पासगस्स नत्थि, बाले पुणे निहे कामसमणुन्ने असमिय दुक्खे दुक्खी दुक्खाणमेव आवढं अणुपरियट्टइ, (सू० १०४) तिबेमि लोकविजयाध्ययनम् ॥२॥
RECTROSORic
EXECE
Ree
