________________
आचा०
सूत्रम्
॥४०७॥
धार उपर चालवा माफक पाळवी कठण छे. तथा अनुकूळ प्रतिकूळ जुदा जुदा उपसर्गो सहेवा कठण छे. अने ते न सहेवानुं कारण XI अनादि अतीत काळ सुखनी भावना जीवने छे. ते स्वभावथी दुःखभां बीकण अने सुखनो प्रिय बनीने वीतरागनी आज्ञाने पाळतो * नथी. तेमां दुःख माने छे. कारणके आज्ञा सहन करवानी छे. सुख के दुःखमा समभाव राखबानो छे, ते भूली परवश बनी तुच्छ | एटले, पापना उदयथी द्रव्यथी, निर्धन अथवा, घट अथवा जळ विगेरेथी रहित बने छे. (पीवाने पाणी पण मळत नथी.) तथा | ॥४०७॥ भावथी रिक्त एटले ज्ञान दर्शन चारित्र तेने मळतुं नथी; एटले ते मूर्ख साधुने कोइए प्रश्न करतां जवाच आपवामां अशक्त होवाथी | | बोलवाने शरम आवे छे, अथवा, ज्ञानवाळो छतां, चारित्रभ्रष्ट होवाथी; खरं बोलतां पोतानी पूजा नहीं थाय; माटे शुद्ध मार्ग कहेवाना अवसरे बोलतां शरमाय छे. पोते परिग्रह राखे त्यारे कोइ पूछे के, साधुने धन राखq कल्पे ? त्यारे पोते कहे केः-धन ४ राखवामां दोष नथी; ए, खोटुं पण बोले. जे कषायरूपी-महाविषनो टाळनार भगवाननी आज्ञा पाळनार ते 'सुवसु' मुनि छे, ते ज्ञानथीभरेलो प्रभुना कहेला मार्गने बतावनारो कर्मने विदारवाथी वीर बनेलो उत्तम पुरुषोए प्रशंसेलो छे. (जे आज्ञा पाळे ते प्रशंसा तथा सद्गतिने पामे; अने जे आज्ञा न पाळे ते अपमान अने दुर्गति पामे.)
वळी "अच्चेइ" भगवाननी आज्ञाने अनुसरनारो वीरपुरुष असंयत लोकथी जे ममल थाय तेने त्यजे छे, ते लोक बे प्रकारना छे. एटले-बाह्य, धन, सोनु, मातापिता विगेरेमां ममल थाय छे, ते तथा हृदयमां रागद्वेष विगेरे अथवा तेनाथी बंधातां आठ प्रकारनां कर्म, ते अभ्यंतर लोक (ममत्व) छे तेनो संयोग उल्लंघे छे, अर्थात ममत्व त्यागे छे.. ___ जो, एम छे तो, शुं करवू ! ते कहे छ:-जे आ लोकना ममत्वनं उल्लंघन छे, ते सारोमार्गएटले, मोक्षाभिलाषिओनो आचार
ASHISHRSॐछ
RSAMACHAR
