________________
आचा०
॥३४१॥
तो, घणुं दुःख भोगवे छे.
प्रमाथी एटले, विषयक्रीडाना कारणे सारां काममां एटले, धर्ममा प्रमाद करवाथी संकट, विकट शीत, ऊष्णं विगेरे, अनेक भेदवाळी योनीमां पोते भ्रमण करे छे, अथवा प्रथम बतावेली चोराशीलाख जीवायोनीमां एकसरखं भ्रमण करे छे. अने नवा नवां आयुष्यो बांधीने तेमां जाय छे। अने ते योनीओमां जुदी जुदी जातनां दुःखोने अनुभवे छे, तेज प्रमाणे उंचगोत्रनो अइंकार करवामां हणाएला चित्तवाळो अथवा नीच गोत्रना कारणे दीन बनेलो, अथवा आंधळो बहेरो थवा छतां अज्ञानी जीव पोते | पोतानुं कर्त्तव्य नथी जाणतो तथा पूर्वे करेलां कर्म नुं आ फळ छे, ते जाणतो नथी. तथा संसारनी बुरी दशाने भूली जाय छे. अने हित-अहितने विसारे छे तेमज उचित वातने गणतो नथी. ते तत्वने भुलेलो मूढ बनेलो होय तेज उंच गोत्र विगेरेमां अहंकार करे छे. तेज कहे छे
से अबुज्झमाणे हओ वहए जाईमरणं अणुपरियहमाणे, जीवियं पुढो पिथं इहमेगेसिं माणवाणं खित्तवत्थुममायमाणाणं आरतं विरत्तं मणिकुंडलं सह हिरण्णेण इत्थियाओ परिगिज्झति, तत्थे व रत्ता, न इत्थ तवो वा दुमो वा नियमो वा दिस्सइ, संपुण्ण बाले जीविडंकामे लालप्यमाणे मुढे विप्परिया समुवेइ ॥ (सू० ७९ )
सूत्रम्
॥३४१॥
