________________
ENCE
भवभावना प्रकरणे
परिग्रहाश्रवविपाके सुन्दराख्यानकम्
हे।४६
पुन्नोदयपवणागरिसियं च मन्नइ य कयवरं व धणं । भावाणुट्टाणाई करेइ सो पोसहाईणि ॥४३॥ इय मुच्छाए विरहिए अणसुए तम्मि गव्वपरिमुके । समुवन्जियबहपुन्ने वित्थरियजसे य चिटुंते ॥४४॥ भमिउं समग्गदेसंतराइं पुवुत्तनायओ चेव । सयलेसु वि ववसाएसु विहलभावं पवन्नेसु ॥४५॥ पुणरवि विलक्खहियओ दीणो सव्वस्स सोयणिज्जो य । भद्दिलउरम्मि नियए समागओ सुंदरो गे तो वित्थरियं दटुं जेह्र बंधुं पओसमावन्नो । सम्माणिओऽवि दूरं तेण इमो 'चिंतए एवं ॥४७॥ चिट्ठामि इमस्स घरे तत्तो पाडेमि गरुयवीसंभे । ववहारमिसेण धणं अप्पायत्तं बहुं काउं ॥४८॥ तो छन्नपओगेणं हणामि एयं कए य तह पच्छा । एज्जवसिज्जइ मह चेव बहुधणं तेण विढवेउं ॥४९॥ अन्नं अन्नेण वि अजिऊण अन्नं कमेण ता जाव । इन्भो होहं अहमेव अहव अन्नायधणसंखो ॥५०॥ इच्चाइ चिंनिऊणं भंजइ चिट्टइ सुनंदपासम्मि । घेत पभूयदब्वं तत्तो ववहरइ पुरमझे ॥५१॥ तो चिंतइ बहुदब्वे चडिए हत्थे किलिठ्ठपरिणामो | मारेमि सुनंदं छन्नमेव सव्वं पि जेणेयं ॥५२॥ दविणं मह होइ तओ रयणीए पोसहं सुनंदोऽवि । गिण्हइ चउद्दसीए गेहोवरयम्मि एगागी ॥५३॥ कवडपसुत्तो चिट्ठइ य संदरो उहिऊण रयणिभरे। किर मारिस्सामि इमं ति चिंतयंतो धणाकखी॥ १. चितइ अणज्जो-वा० जे०J.॥
||४००॥