________________
भव
अशरणभावना
भावना
प्रकरणं
तो संभंतो राया सव्वत्तो जोयए विचिंतंतो। अंतेउरट्टियस्सवि मज्झ असंभालिओ दओ ॥४॥ किह पत्तो ? इह पडिहारमाइणो किं न संति मह दारे ? इय संभंतं दळं देवं देवी भणइ हसि ॥५॥
भणिहिसि जं न वि कहियं एसाऽहं आगय त्ति कुण धम्म ।
इय भणणत्थं पलियं जराइ दूओ व्व पेसविओ ॥३॥ तं दर्छ सो चिंतइ विणिच्छिओ एस जं इमो दूओ । जररक्खसीइ सा वि हु मुहर चिय मरणधाडीए । तं नत्थि जं न पावंति परिभवं जन्तुणो जरागहिया । जीवंता वि मयचिय रहिया धम्मत्थकामेहिं।
एत्तो चिय वयगहणं कयं अदिट्ठमि निययपलियम्मि । अम्हाण पुवपुरिसेहिं मज्झ पुण हीणसत्तस्स। PM एमेव गओ एत्तियकालो दिटुं च अत्तणो पलियं । बालो पसन्नचंदो अज वि इण्हि पि मह पुत्तो ॥१०॥
ता हंत किं करेमो ? इच्चाइ निवस्स चिंतयंतस्स । अइबहुविसायविहुरियमणस्स गलियाई अंसूणि ॥ • तो उत्तरीयवन्थंचलेण देवीइ ताई फुसिऊण । भणइ जइ देव ? लज्जा तुम्हाणं वुडभावेणं ॥१२॥
ता न कहिस्सं कस्सइ रहस्समयं तओ निवो भणइ । का एत्थ देवि ? लज्जा मणुयाण अवट्टिए भावे? एयं तु अस्थि गरुयं मह लज्जाकारणं निहीणस्स । जं न गओऽहं नियपुवपुरिसमग्गेण विमलेण ॥१४॥ तम्हा पसन्नचंदो जाव पयापालणक्खमो होइ । ता तुममेयं पालसु अहं तु दिक्खं पवज्जामि ॥१५॥