________________
भवभावना प्रकरणे
परिग्रहाश्रवस्य विपाके सुन्दराख्यानकम्
कयपाभाइयकिच्चो एगंते जेट्टबंधवं ठविङ । पभणइ बंधव ! भिन्नो तुज्झ भविस्सामि अहमिहि ॥१९।।
तो भणइ सुनंदो वच्छ ! किं इमं इयरलोयअणुसरिसं । जंपसि तुम पि ? को मज्झ विजए तं विमोत्तूण ? ॥२०॥ तुज्झवि य अस्थि अन्नो को मं मोत्तूण ? होसि तो कस्स ।
भिन्नो तुमं ति एमाइबयजुत्तीहि भणिओऽवि ॥२१॥ तीइ मणोरहमालाइ चोइओ किं पि मन्नए न इमो। होइ अणिच्छंतस्स वि तो भिन्नो जेट्ठबंधुस्स ॥२२॥ अह जं जं ववसायं जेहो थेवं पि कुणइ तेणा वि | अजइ पभूयदविणं चडिओ पुण पवहणे लहुओ ॥२३॥ वचंतस्स य मग्गे तं भग्गं सो य फलहखंडेण | उत्तरिऊण समुहं कत्थइ दीवंतरे लग्गो ॥२४॥ वाणिजाइकमेणं दविणं अजेइ किं पि सो तत्थ । तं पि हु नासइ तकरजलाइउवसग्गनिवहेहिं ॥२५॥ एवं अणेगवाराओ तेण समुवज्जियं च नटुं च । दविणं जेट्ठस्स पुणो वड्ढइ पुन्नेहिं अणुदियहं ॥२६॥ तत्तो पभूयकालेण निद्धणो सुंदरो सनयरम्मि । आगच्छइ इयरो उण जाओ अइगरुयरिद्धिजुओ ॥२७॥ सम्माणिऊण तो तेण सुंदरो वत्थभोयणाईहिं । भणिओ बंधव ! चिट्ठसु इम्हि इहई पि मज्झ धणं ॥ साहीणं तुह सव्वं धम्म चिय केवलं तुमं कुणसु । सकुडंबस्स य तुझं भोयणवत्थाइयं सयलं ॥२९॥
॥ ३९८॥