________________
तो सब्ववइयरं जाणिऊण कुविओ नराहिवो भणइ । आरक्खियं जहेसो दुट्ठो कुमरो विडंयेउं ॥१९॥ अमुगऽमुगविडंबणया मारेऊणं कहेज मह वत्तं । आणासारं नाउं सचिवेहिं निवं तओ कुमरो ॥२०॥
__जाणाविओ कह पि हु करुणाए सोऽवि चंदवयणं पि ।
चित्तण पलाणो नरवरो वि नियपवरविजेहिं ॥२१॥ मयणं कारइ सज रजं पुण देइ अवरपुत्तस्स । तेण वि वेरग्गेणं काऊण वयं गओ सिद्धिं ॥२२॥
चिंतइ मयणोऽवि अहो ? पेच्छसु ललियाई मोहवसगाणं ।
विस्सासिऊण मित्तत्तणेण तस्सेव दारम्मि ॥२३॥ लुम्भंति तयं पि हु मारयंति नित्तिंसमाणसा पावा । एवं ठिए वि अन्ज वि विसयपिवासा महामोहो॥ इचाइ चिंतिऊणं घेत्तुं दिखं च सह नरिंदेण । परिवालिऊण सम्मं वेमाणियसुरवरो जाओ ॥२५॥ चंदवयणाए सद्धिं महिंदकुमरोऽवि अंगमेत्तेण | वच्चंतो अडवीए गहिओ भिल्लाण धाडीए ॥२६॥ वणिजारयाण हत्थे अन्ने सिं विक्किओ तओ एसो । अन्नेसिं पुण हत्थे विकीया चंदवयणा वि ॥२७|| तेहि वि नेउं दूरे पासे मेच्छाण भिन्नदेसेसु । ते विकियाई दोन्नि वि रयणत्थं कंबलाण तओ ॥२८॥ घेप्पड़ ताण सरीराओ तच्छिउं रुहिरमणुदिणमतुच्छं । वल्लाइएहिं पुणरवि पोसे घिप्पए तं पि ॥२९॥
॥ ३७९ ॥