________________
भावना .
२
___ भव- जे नायागयवित्ती अप्पारंभा जिणिंदधम्मरया । कालं गमंति निचं ते चिय इह परभवे सुहिणो ॥४७॥
जे उण तुच्छम्मि य पाणवित्तिकजे कणंति पावा। प्रकरणे
ते दुहिया सव्वत्थ वि भमंति मिच्छाभिमाणहया ॥४८॥ * ता जइ इच्छसि काउं मज्झ हियं मा खिवेसु तो एत्थ । दुत्तरपावारंभम्मि धम्मविग्घेकहेउम्मि ॥४९॥ :: तो सेट्टिपए ठविओ धणंजओ नरवरेण सयलाए । नयरीइ नायगत्ते पंचंगुवगप्पियपसाओ ॥५०॥ । सव्वविरइपडिवत्तिं अहिलसमाणोऽवि न तरए काउं । सो नरवइसम्माणेकजणियपडिबंधमेत्तेणं ॥५१॥ १. तो नियजणयं धणयं सपुत्तगोत्तं तहिं समाणे । धरइ गरुयसोक्खेणं जिणिंदधम्मे पवत्तइ य ॥५२॥
वत्तइ य ॥५॥ अह अन्नया कहिं पि हु आसन्नं जाणिऊण निययाउं । पूयाओ जिणाययणेसु कारिउ तह य काऊण ५३। * साहम्मियसम्माणं दाणं दाऊण दुत्थियाईणं । संपूइऊण संघं सावयपडिमाओ सयलाओ ॥५४॥ • काऊण निरइयारा अणुपालेऊण देसविरइं च । संलिहिऊण सरीरं कमेण पजंतसमयम्मि ॥५५॥ .. आलोइयपडिकतो खामियनीसेसत्तसंघाओ। काऊण मासमेकं अणसणमुल्लसियसुहभावो ॥५६॥ । बावीससागरोवमठिईसु देवेसु अच्चए कप्पे | संपत्तो अणुभंजइ सोक्खाइं धणंजओ सेट्टी ॥५॥
॥ इति धनंजयश्रेष्ठिआख्यानकं समाप्तम् ॥
देशविरतिचारित्रेण देवत्वप्राप्तौ धनंजयश्रेष्ठिकथा
॥२९४॥