________________
तेण भणियं न एवं पडिविम्बं किं पि दंसियं तुम्ह । अहयं तु जोइणीहिं नीओ अक्खयतणू एत्तो ॥ ३६॥ इमिणा उबंधवेणं विमोइओ एवमाइयं सत्र्वं । बहुएहिं पञ्चएहिं कहे कुमरो सवुत्तंतं ॥३७॥
तो पत्तिएइ राया सव्वो वि य परियणो पहिट्टमणो । नयरे य कयं गरुयं वद्धावणयं नरिंदे ||३८|| तो कुमरस्स सासे धणंजओ चिट्ठए गुरुसुहेणं । भुंजइ कीलइ परिभमइ चिट्ठए तेण सह निचं ॥ ३९ ॥ अन्नम्म दिने मंतस्स भुत्तिच्छ्रेयम्मि जोइणीओ पुणो । जायंति रासहीओ भीया वणिजारया नट्ठा ॥ मंतस्साणा मोक्खं विणा उ ताओ न चैव गच्छंति । हिंडतोय कुमारो धणंजओ चिय तहिं पत्तो ॥ ४१ ॥ तो करुणा मुक्काओ तेण वचंति निययठाणस्मि । कुमरो धणंजओ चिय कयाइ साहृण पयमूले ॥४२॥ जिणधम्मं सोऊणं सम्मत्तं देसचरणसंजुत्तं । पडिवज्जइ सेट्ठिसुओ नरवइतणओ य सम्मत्तं ॥४३॥ तो समयं चिय देवे गुरू य वंदति दो वि निचं पि । पीड़पडिबद्धचित्ता कुणंति जिणदेसियं धम्मं ॥ ४४ ॥ अह अन्ना नरिंदो इंदो जाओ मयंमि पियरंमि । तेण अमचत्तपए धणंजओ ठविउमारो ||४५॥
तेण भणियं नराहिव ! ण पंचदियहण कारणम्मि अहं । एमि महारंभे कह वि खिविस्सामि अप्पाणं ॥ ४६ ॥
॥ २९३ ॥