________________
अत्याणमंडवा सो उट्ठता कयसिणाणकाययो । देवाइपूयणं काउं किंचि आहारमुवभुत्तो ॥ ७६ ॥ उवलद्धो रसणाणं महुराईणं ण कोवि आसाओ । तं चिय कलावई माणसम्मि सइ संभरंतेण ॥ ७७ ॥ तो सुत्तो सरायणीए कत्थइ वत्थुम्मि रहमयावंतो । परिचिंतिडं पवत्तो इमेरिसं उम्मणो संतो ॥ ७८ ॥ भदं ते देव ! जेणं जियतियसवह निम्मिया सा मयच्छी, तं खूणं जं न सिद्धा गयणगमखमा माणवापि पक्खा । तम्हा अम्हंपि इहिं कुणसु पहु ! लहुं सुंदरं पिच्छभारं, पेच्छामो जेण हत्थं वयणजलरूहं दुल्लहं वल्लहाए ॥ ७९ ॥ किं होही सा राई दिवसो वा अमयणिम्मिओ कोइ । जत्थ रमिस्सं तीसे उरम्मि हंसो सरवरेष ॥ ८० ॥ कइया वा महुराहरदलकलिए वयणपंकए तीसे । काहं महुयरलीलं अवियण्हो मंथ| रामोए ? ॥ ८१ ॥ एमाइचित्तचिंताहीरंतो अच्छिऊण किंपि खणं । पुणरवि अत्थाणगओ तीए कहाए दिणं नेइ ॥ ८२॥ अह दुइयदिणे रन्नो नमंतसामंतचक्कवालेण । सेविज्जमाणचरणारविंदजुयलस्स सहसत्ति ॥ ८३ ॥ चार पुरिसेण केणइ सिद्धं गुरुसासरुद्धकंठेण । देव! महंतं सेन्नं पविसइ कत्तोवि तुह देसे ॥ ८४ ॥ रहचकघणघणारवगयगज्जियतुरयखुरंर युम्मीसो । कोलाहलो दिसाओ पूरइ वणसत्तसंतासी ॥ ८५ ॥ अविय । उद्दंडधरियवरपुंडरीयडिंडीरपिंडपंडुरियं । उम्मग्गलग्गखीरोयनीरसंकं तयं कुणइ ॥ ८६ ॥ वहू॑ति विणयपणया सबे देवस्स सीमसामंता । तं पुण अणज्जमाणं समागयं देव! कत्तोवि ॥ ८७ ॥ सोऊण इमं रणकेलिकोडिओ भिउडिभंग भीमंगो । लीलालयनिद्दयनियमहियलो आह भूवालो ॥ ८८ ॥ रे रे दिज्जउ तुरियं पयागढका करेह संजत्तिं । तूरह भो सामंता खेल्लणयं आगयं किंपि ॥ ८९ ॥ | लद्भाएसा सिनं पउणीकाउं भडा समाढत्ता । रहगयतुरंगवाहणसंणाहे पहरणोहं च ॥ ९० ॥ किं किंति वाहरंतो सब
