________________
पोरेयससया इव अवंधणा ते पलायंति॥३७॥ मन्ने मम संगाओ एईए संगमो सुहय! सुहओ। अहयं मयणविउत्ता मय
सया चेव जं एसा ॥३८॥ इय चिंतिऊण तीए उवणीया राइणो मयणमहिला । तेण उ सासूयं पिव पणोल्लिया पाविया भंग ॥ ३९ ॥ दहण असुइनियरं जंपइ राया किमेरिसं मुद्धे! । वाढं दुगुंछणिज्जं वालाणव चेट्ठियं तुमए भणड देव ! एसोनियपडिछंदो मए विणिम्मविओ। एयारिसच्चिय अहं अहवा एत्तो विहीणयरी ॥४१॥ जलजलणाइपओगा सोहिजंतो विसुज्झई एस । एयं तु मज्झ अंग नरनाह ! न सोहिउं सकं ॥ ४२ ॥ असुइम्मि समुप्पन्नं असुईरसएण पावियं विद्धिं । अंतोऽसुइपडिपुन्नं असुइं पज्झरइ सबत्तो॥४३॥ जं किर इमस्स मज्झे तं जइ वाहिपि पायड होजा । कायसुणयाण ता को रक्खेज इमं सुदक्खोवि? ॥ ४४ ॥ अविगणिय कुलकलंकं इय कुहियकरंककारणे कीस । वियरसि संचक्कारं तं नारय-तिरियदुक्खाण? ॥ ४५ ॥ तिलतुसमेत्तसुहत्थे मीणा इव मंसपेसियालुद्धा । पाडेहि अप्पया मा हु धीर! णरयाणले घोरे ॥४६॥ भुंजंतो परदारं दारं पाउणइ नरयगुत्तीए । नय संपावइ पारं पारंपरियाण दुक्खाणं
॥४७॥ कस्म न सुहय ! सुहायइ संगो तुम्हारिसेहिं सुयणेहिं । किंतु न सक्का सोढुं नरए वजग्गिजालाओ॥४८॥ 5. भोगसुहं मणुयाणं संजायइ केइ परिमिए दिवसे । नरए दारुणदुक्खं सागरपल्लोवमाणेहिं ॥ ४९॥ अन्नं च ॥ किं पेच्छसि | होमम अहियं नरवर ! अंतेउराओ निययाओ। कुणसि असग्गाहं बालोब अनायपरमत्थो ॥५०॥ अवि य॥ मग्गंति विम्हिया जह एगं चंदं जले जले वाला । तह दुलहं भोगसुहं मूढा अन्नन्ननारीसु ॥५१॥ इय निसुणंतो सहसा राया
ग. थोडेरुय'-1