________________
मंबोहिऊण उचियं समायरसु ॥ ३५ ॥ एए तुमं च जम्हा धूयसुया मज्झ नत्थि हु विसेसो । गेहागयत्ति नवरं वला न || सकेमि पेसे ॥ ३६ ॥ एवं सोचा रुद्वेण तेण पुणरवि य चेडगो भणिओ । पेसेसु कुमारे अहव जुझसज्जो लहुं होसु है। ॥ ३७॥ पडिवणे जुन्झे चेडगेण काउं वहुं च सामगि । वेसालीए पुरीए असोगचंदो लहुं पत्तो ॥ ३८॥ जुज्झेण संपलग्गो नवरं चेडगमहामहीवइणा। कालप्पमुहा दस अवरमाउगा भाउगा तस्स ॥३९॥ दसहिं दिवसेहिं हया अमोहमकं सरं खिवंतेण । किर से एक्कदिणंते एक्कसरक्खेवनियमोत्ति ॥४०॥ एक्कारसमे य दिणे भयभीएणं असोगचंदेण । चिंतियमहो इयाणिं जुज्झंतो हं विणस्सामि ॥४१॥ ता जुज्झिउं न जुज्जइ इय ओसरि रणं गणाउ लहुं । कुणइ स अट्ठमभत्तं सुरसन्निज्झाभिलासेण ॥ ४२ ॥ अह सोहम्मसुरेंदो चमरोवि य पुवसंगयं सरिउ । उम्मूले संपत्ता पयंपिउं एयमाढत्ता ॥४३॥ भो भो देवाणुपिया कहेसु किं ते पियं पयच्छामो। रन्ना भणियं मारेह चेडयं वेरियं मज्झ॥४४॥ | सकेण जंपियं परमसम्मदिदि इमं न मारेमो । सण्णिझं जुज्झंतस्स तुज्झ जइ भणसि ता कुणिमो ॥४५॥ एयंपि होउ इद जंपिऊण रन्ना असोगचंदेण । चेडगनियेण सद्धिं पारद्धो समरसंरंभो॥ ४६॥ अप्पडिहयसुरवइ पाडिहेरपायडपयायदुप्पेच्छो । रिउपक्खं निहणं तो संपत्तो चेडगं जाव ॥४७॥ तो आयण्णं आयट्टिऊण चावं कयंतदूओव । तं पइ अमोहविसिहो पम्मुको चेडगनिवेण ॥४८॥ तं च तदंतरचमरेंदरइयफालिहसिलापडिक्खलियं । अवलोइऊण सहसा विम्हइओ चेडयनरेंदो॥४९॥ खलिए अमोहसत्थे एत्तो णो मज्झ जुज्झिउं जुत्तं । इइ चिंतिउं पविट्ठो वेगेण पूरीए मज्झम्मि ॥ ५० ॥ किंतु गयं से निहणं असुरेंदसुरेंदनिम्मिएहिं लहुँ। रहमुसलसिलाकंटगरणेहिं चउरंगमवि सेन्नं ॥५१॥