________________
.. अथ श्री संघपट्टका
(५७)
तेवा पुरुष था जगतमा विरला . एटले थोमा । जेम वर्तमान काले जगतमा केटलाक पक्षी दूधने जल बेनेगां होय जे तेमांथी ते बेने शीघ्रपणे जूदां करीने दूधनुं पान करे ने जलनो त्याग करे ॥१३॥
टीका:-॥ तथा सुधीरिति ।। सुधी प्राज्ञः ॥ अज्ञे हि व कापि गुरुर्न किंचित् संस्कारमाधातुमीष्टे ॥ यदुक्तं ॥ व्या. ख्याता के गुणं कुर्याहिनेये मंदमेघसिादुरेधसि शितोप्येति कुगर: कुंचतां हगत् ॥ १४ ॥ तदेवं पूर्वोदितसकलगुणगणसंपन्न. स्त्वं नोः श्रोतस्ततो भयोपदेशसर्वस्वं श्राव्यसे इति कृतार्थः ।।
अर्थः-वळी ते श्रोता पुरुष केवो होय तो, सुधी एटले माह्यो, केम जे अज्ञानी पुरुषने विषे, सारं कहेनार एवा पण गुरु, कां पण सारो संस्कार चमाववा समर्थ नथी. जे माटे शास्त्रमा कथु बे जे मंद बुद्धिवाला शिष्यने विषे, उपदेश करनार गुरु शो गुण करी शके ? कां न करी शके. जेम कुहामाथी न वेदाय एवं सुखदायी काष्ठ तेने विष तीखो एवो पण कुहामो बलात्कारथी कुंवित थाय बे तेम ते माटे पूर्वे कह्या एका सकल गुण गण तेणे सहित एवो तुं श्रोता पुरुष ढुं माटे, हुं उपदेशनुं सर्वस्व संनलावू. अर्थात् एवा श्रोता असे आ सर्वोपरि उपदेश संन्जलाववा योग्य बे, ए प्रकारे आ वीजा काव्यनो अर्थ थयो ॥२॥
टीका:-दानी योग्यश्रोतारं प्रति वक्तव्यं तत्प्रस्तावनामारचयितुं वृत्तघ्यमाह ॥
अर्थ:-हवे योग्य श्रोता पुरुष प्रत्ये जे कहेवा योग्य ले तेनी प्रस्तावना कहेवाने वे काव्य संघाथे कहे ते.
