________________
-
अथ श्री संबपट्टक
(४२३)
-
अर्थः-केम जे अव्य स्वरूप जे जिनन्नवन ते सिद्धांतमां कहेला विधिये करोने थएदुं होय तो तेणे करीने ज्ञानादिकनी वृ. दिनुं हेतुपणुं थाय . माटे हवे आ शंका करी समाधान करे जे ए कीयो विधि ? जेनी प्रवर्तिये करीने ते चैत्य विधिचैत्य कहेवाय ठे? तो त्यां कहीए बीए जे ते चैत्य नीपजाववाने विषे विधि जे ते प्रथमधीज कांक कह्यो . हवे ते चैत्य नीपजे ग्ते तथा तेमां प्रतिष्टा करे ते तेज दिश मात्र या प्रकरणना करनार पुरुषे वीजा कोई ग्रंथातररूपी स्थानमा विधिचैत्यनो विधि देखामतां आ का. व्य कयु जे.
टीका:-अत्रोत्सूत्रजनक्रमोनचनच स्नानं रजन्यां सदा, साधूनां ममताश्रयोनचनचस्त्रीणां प्रवेशो निशि ॥ जातिझाति कदाग्रहोनच नच श्राद्धेषु तांबूल मित्याज्ञानेयमनिश्रिते विधिकृते श्री जैनचैत्यालये ॥ इह नखद् निषेधः कस्यचिवंदनादौ, श्रुतविधिवहमानी स्वत्रसर्वोऽधिकारी ॥ त्रिचतुरजनदृष्टयाचात्र चैत्यार्थवृद्धि व्ययविनिमयरदाचैत्यकृत्यादि कार्य । व्याख्या ॥ अनेति विधिवेत्ये उत्सूत्रजनानामुत्सूत्रजाषिणां यत्यादीनां क्रमो व्याख्यानं नंद्यादिकरणाधिकारो नास्ति किं. तदुत्सूत्रमितिचेत् उच्यते.
अर्थः-श्रा विधि चैत्यने विष उत्सूत्र नापक एवाजे लिंगधारी यति आदिक तेमनो "व्याख्यानतथानंदि इत्यादिक करवानो अधिकार नथो. माटे ते नुत्सूत्र केम ययुं एम जो तुं कदेतो होय तो ते उत्तर कहीए वीए.