________________
9 अथ श्री संघपट्टकः
( १४९ )
क्वचिदप्पागमेनुपलंज्ञात्, त्वाभिधाने सर्वत्राना श्वासप्रसंगात् ॥
स्वमनीषाकल्पितपाठानांत्वागम
अर्थः-वळी तें कहुं जे गजाराने मूकीने रहेता इत्यादिके करोने वीजा विकल्पमां श्राशातना नथी एवं प्रतिपादन कर्युं ते पण दारुं जिनागमनुं अणपणुं बे तेने प्रगट करी आपे बे जे देतु माटे “ सालालंद " इत्यादि तारी मतिकल्पित वचन कोइ सारा पुरुषना निरुपण करेला ग्रंथ विषे पण तथा श्रागममां पण देखातुं नयी माटे पोतानी बुद्धिये कल्पेला पाउने जो श्रागम कहीये तो सर्व जगाए विश्वास थवानो प्रसंग थाय ए हेतु भाटे ||
टीका:- किंच निश्राचैत्य विचार प्रक्रमे यात्रा निमित्तागामुकसंयतार्थं गृहिला स्वद्रव्येण देवद्रव्येण वा बहिर्निर्मा पितस्य मंरुपादेर्निषेवणेनाधाकर्मानुमत्या देवद्रव्योपनोगेन वा सुविहितानां निश्राचैत्ये गमनाभावः प्रत्यपादि ॥
अर्थ:-वळी निश्राचैत्य विचारना प्रकरणने विषे यात्रा निमित्ते श्रवता जे साधु तेमने अर्थे गृहस्थे पोताना द्रव्ये करीने अथवा देवव्ये करीने गाम बारणे निपजाव्यां जे मंरुप आदि रहेवानां स्थानक तेनुं सेवन कर तेथे करीने श्रधाकर्मनी अनुमोदना श्र थवा देवद्रव्यनो उपोग तेणे करीने सुविहितोने निश्राचैत्यमांज वानो निषेध प्रतिपादन कर्यो .
टीका:- तथाच कल्पनाष्य ॥ ठाइ माइश्रोसरण मंगवा सं जयदेवा ॥ पेढियनृमी कम्मे, निसेवा श्रमई दोसा ॥
