________________
१९० ]
फवियर वृन्दावन विरचित
तहां शुद्धउपयोगको, होत निरंतर घात । हिंसा बड़ी यही कही, यातें मुनिपद घात ॥ ९१ ॥ तात जतन समेत निज, शुद्धपयोग सुधार ।
सावधान वरती सुमुनि, तो पावो भवपार ॥ ९२ ॥ (१७) गाथा-२१७ छेदके दो प्रकार अंतरंग-बहिरंग ।
छप्पय । जतन त्यागि आचरन करत, जो मुनिपदधारी । तहां जीव कोइ मरहु, तथा जीवहु सुखकारी ॥ ताकहँ निहचै लगत, निरंतर हिंसादूपन ।
वह घातत निजज्ञानप्रान, जो चिदगुनभूपन ।। अरु जो मुनिसमितिविपैं सुपरि, वरतत हैं तिनके कही । तनक्रियामाहिं हिंसा लगै, तऊ बंध नाही लही ।। ९३ ।।
दोहा । हिंसा दोय प्रकार है, अंतर वाहिजरूप । ताको भेद लिखों यहां, ज्यों भापी जिनभूप ॥९४ ।। अंतरभाव अशुद्धसुकरि, जो मुनि वरतत होय । घातत शुद्धसुभाव निज, प्रबल सुहिंसक सोय ॥९५॥ अरु बाहिज विनु जतन जो, कर आचरन आप । तहँ परजियको घात हो, वा मति होहु कदाप ।। ९६ ।। अंतर निजहिंसा करै, अजतनचारी धार । . ताको मुनिपद भंग है, यह निहचे निरधार ॥९७ ॥ जे मुनि शुद्धपयोगजुत, ज्ञानप्रान निजरूप । ताकी इच्छा करत नित, निरखत रहत सुरूप ||९८ ॥