________________
हमारी अध्यात्मिक उन्नति को भौतिकवाद का लकवा मार गया है।
न आद्य न मध्यं न अन्तं न मन्या, न द्रव्य न क्षेत्रं न दृष्टो न भावः । न गुरुर्न शिष्यो न होनं न दीनं, चिदानन्दरूपं नमो वीतरागम् ।।७।। इदं ज्ञानरूपं स्वयं तत्ववेदी, न पूर्ण न शून्यं न चैत्यं स्वरूपो। न चान्योन्यभिन्नं न परमार्थमेकं, चिदानन्दरूपं नमो वीतरागम् ॥८॥
आत्मारामगुणाकरं गुणनिधि चैतन्यरत्नाकरं, सर्वे भूतगतागते सुखदुःखे ज्ञाते त्वया सर्वगे । त्रैलोक्याधिपते स्वयंस्वमनसाध्यायन्तियोगीश्वरा, वंदे ते हरिवंशहर्षहृदयं श्रीमान् हृदाभ्युद्यताम् ।।६॥
इति समाप्ता
अध्यात्माष्टकम् 2विभावाद्य भावात्स्वभावं वहतं, सुवोधिप्रकर्षाद बोधं वहन्तम् । नयातीतरूपं नयाम्भोधि चन्द्र, भजेहं जगज्जीवनं श्री जिनेन्द्रम् ॥१॥ दयादेय भावादना देय दूरं, गुणानाम भावाद् गुणाम्भोधि पूरम् ।। सुचारित्र चर्ये क्षणादाव निन्द्र, भजेहं जगज्जीवनं श्री जिनेन्द्रम् ॥२॥ शुभंवा शुभं कर्म चैकं समस्तं, नयन्निश्चितं बंधबीजं निरस्तम् । स्वभावाप्तिरस्य स्वयं चाप्यतन्द्र, भजेहं जगज्जीवनं श्री जिनेन्द्रम् ॥३॥ वयं चा द्वयं वस्त्वं नित्यं च नित्यं, विधालन्यमे तत्त्व वक्तव्य चिन्त्यम् । लसत्सप्त भंगोमि माला समुद्र, भजेहं जगज्जीवनं श्री जिनेन्द्रम् ॥४॥ कुतस्त्यो विरोधादि दोषावकाशो, ध्वनिः स्यादितिस्यादहोयत्प्रकाशः । इतीत्थं वदन्तं प्रमाणा दरिद्र, भजेहं जगज्जीवनं श्री जिनेन्द्रम् ॥५॥ प्रमाणं यतो द्वादशांगाख्य शास्त्रं, सुवक्तृत्वतो धर्म कर्मादि पात्रम् । फलं वातपोद्रोर भूद्भव्य भद्र, भजेहं जगज्जीवनं श्री जिनेन्द्रम् ॥६॥ उपादान हाने फलं चाप्युपेक्षा, परैरन्यथा वादि भाने सुशिक्षा। तदा भा सदृक्त्वाच्चतेषाम् मन, भजेहं जगज्जीवनं श्री जिनेन्द्रम् ॥७॥ अतुल्या अनन्ता गुणास्ताव कोना, सदोषा सतुच्छामतिर्माम कोना । पदं प्राप्यमेता वर्तवामिन, भजेहं जगज्जीवनं श्री जिनेन्द्रम् ॥८॥
[१३]
