________________
(३१५) ऋषिमंमलर त्ति-पूर्वाई. पूर्ण अने करता मदवाला हाथीनी पेठे दान आपवामां प्रवीण एवं गजपुर नामे नगर . ते नगरमां शत्रुन्ने अति दीन वनावनारो अदीनशत्रु नामनो राजा बलिराजाने बंधन करवामां प्रविण एवा कृष्णनी पेठे नत्कृष्ट संपत्तिवालुं राज्य करतो हतो.
आ वखते श्रेष्ठ एवी मिथिला नगरीने विषे श्री कुंनराजानो पुत्र जे म- ' जिकुमारीनो न्हानो नाश्थतो हतो ते मल्लदिन्नवरकुमार नत्कृष्टपणे वर्ततो हतो. एक दिवस ते राजकुमारे चित्रशाला बनाववा माटे अनुत चितारानने पोताना सेवको मोकलीले बोलाव्या. पी तुरत आवेला ए चितारानने मल्लदिनवर कुमारे चित्रशालाना जूदा जूदा नागो चितरवा माटे सोप्या. सर्वे चि. तारान, पोतपोताने सोंपेला चित्रशालाना नागोने सुवर्णनी सूक्ष्म रेखावाला मनोहर स्वरूपथी चितरवा लाग्या. तेठमा कोइ एक चितारानो युवान पुत्र देवताश्री प्राप्त श्रयेला वरदानने लीधे चित्रकलामां एवो प्रवीण हतो के, ते कोइ पण स्त्री विगेरेना थोमा अंगने जोक्ने सर्व मूर्ति चितरी शकतो हतो. एक दिवस ते चिताराना पुत्रे, पमदानी अंदर रहेली श्री मल्लिकुमारीनो माशिक्य रत्नना सरखो सुशोजित एवो पगनो अंगुगे दीगे. पठी तेणे पगना अंगुगने जोवा नपरथी तुरत श्री मल्लिकुमारीनुं अनुत रूप यथार्थपणे नत्तम रंगोश्री चित्तरयु. पठी चितारानए सर्व चित्रशालाने चितरीने हर्षश्री मल्लदिनवर कुमारने जाहेर करयु. राजकुमारे पण ते जोवाथी प्रसन्न थश्ने तेनने वहु य आपी संतोष पमामया.
एक दिवस मल्लदिनवर कुमार प्रातः कृत्य करी वस्त्रानूषणने धारण करवा पूर्वक पोतानी धावमाता अने प्राणप्रियानी साथे चित्रशालामां आव्यो. त्यां तेणे वाव्य, कूवा, सरोवर, समुह, पर्वत, नगर, हाथी, घोमा, वन, म्होटी सेना, रथ, पद्म, अने स्त्री पुरुषोनां जोडलां, इत्यादि नेत्रने आश्चर्य करनारां अनेक चित्रो जोतां जोतां दूरथी श्रीमल्लिकुमारीना चित्ररुपने जोयु. ते ते रंगनायोगयी खरखर मल्लिकुमारीना समान ते चित्रने जोश्ने मल्लदिनवर कुमारने ते वखते " या मल्लिकुमारी पोते नुन्नी ठे” एम ब्रांति श्रश्. राजकुमार लझाने लीये तुरत पागे वट्यो एटले प्रेमपूर्वक धावमाताये मधुर वचनथी कयु. " हे वन्स ! जेम कायर माणसन्नयने लीधे रणनमिने जो दूरथी नासी