________________
श्री मल्लिनाथ चरित्र. (३११) . सेवकोने आज्ञा करी. लोकोने जोवा योग्य शोनावाली सुवहुला पण सुखासनमां बेसी अनेक सखीयोनी साथे त्यां प्रावी. पी ते राजकुमारीने मंझपनी अंदर रहेला सुवर्णना बाजोट पर बेसारीने रुक्मी राजाना अंतःपुरनी स्त्रीयोए मांगलिक घमाना मंत्रित जलवमे अनिषेक कस्यो. ते वखते कुलस्त्री. यो मांगलिक धवलगीत गावा लागी वाजींत्रो वागवा लाग्यां. वृक्ष पुरुषो आशिष आपवा लाग्या अने ब्राह्मणो हर्षश्री वेदोच्चार करवा लाग्या. वली ते व. खते बीजा आश्चर्यकारी बहु नत्सवो श्रवा लाग्या. परी दिव्य वस्त्र तथा दिव्य आनूषणोने धारण करी दूषणरहित अने पोताना चरणमां प्रणाम करती एवी ते राजकुमारीने रुक्मी राजाए पोताना खोलामा बेसारी. आ वखते सुबहुला कन्याना औदार्यश्री सुशोनित एवा तथा नत्तम पुरुषोने वखाणवा योग्य रम्यपणावाला निरुपम रुपे करीने वली मंझपनी अति मनोहर एवी विचित्र रचनावमे करीने चारे तरफथी नत्सवसहित पावेला मनुष्योनां जोवाथी तथा अत्यंत आनंद पामेला बंधुन्नी बहु शोनाए करीने अने वागतां एवा महा वाजीत्रोना शब्दे करीने आकाशमां बहु गर्जना श्रवा लागी हती. .
पठी हर्षश्री नत्साहवंत हृदयवाला अने अत्यंत प्रसन्न थयेला रुक्मिराजाए पोतानी आगल बेठेला मुख्य कंचुकीने कंश्क हास्ययुक्त मुख करीने पुग्यु के, " तुं निरंतर दूतसंबंधी कार्यने माटे अनेक राज्योने विषे गयो तो ते को स्थानके आवो मजनोत्सव दीगे होय तो कहे ?" राजाना आवा' आदेशश्री कंचुकीये पोताना मस्तकने विषे हाथ जोमीने कहूं. “हे नाथ !; एक दिवस हुं आपनी आज्ञाथी मिथिला नगरीप्रत्ये गयो हतो. त्यां में कुंन. राजाना घरने विषे तेमनी पुत्री श्रीमल्लिकुमारीनो आथी सोगुणो मऊनात्सव जोयो हतो.” कंचुकीनां मुखथी श्रीमल्लिकुमारीनुं नाम सांजलतांज रु-: क्मीराजा तेने विषे श्रासक्त थयो, तेथी तेणे कंचुकीने श्रीमल्लिकुमारीना गुणोनुं वर्णन करवानें कह्यु. कंचुकीये तेम करवाथी तो ते रुक्मीराजा मलिकुमारीने विषे बहु आसक्त अयो. पनी श्रीमल्लिकुमारीनो पाणीग्रहण क-. स्वाने माटे बहु रागवंत श्रश्ने तेणे पण एक वाचाल दूतने मिथिला नगरी, प्रत्ये कुंन्नराजा पाले मल्लिकुमारीनुं मागुं करवा माटे मोकल्यो.४ . .
हवे कुरुदेशने विषे लक्ष्मीने कीमा करवाना कमलरुप, वेपारीजनोथी: