________________
श्री मलिनाथ चरित्र. (३१३ ) जाय ले तेम तुं पण आ चित्रशालाने परिपूर्ण जोया विना केम पागे वली जाय ?" राजकुमारे का." हे मात! देव अने गुरुनी पेठे पूजवा योग्य श्री मल्लिकुमारी नामनी म्हारी म्होटी व्हेन पोते आगल नन्नी , तो हुँ निलऊ थर तेमनी आगल आ म्हारी प्राणप्रिया सहित शी रीते जशकुं?" आम राजकुमारे कडं एटले धावमाताये हसीने तेने का. “ हे निर्मल बुहिवाला पुत्र ! ए श्री मल्लिकुमारी पोते नथी; परंतु चित्रकारोए चितरेलुं तेनुं अपूर्व रूप .” धावमातानां आवां वचन सनिली कोपथी आकुल व्याकुल थयेला राजकुमारे कडं. “जे जमपुरुषे आ ठेकाणे देव तथा गुरुरूप म्हारी म्होटी व्हेननुं आवं सुरतलीलानी आकृती योग्य स्वरुप चितरयु २ ते दुष्ट बुध्विाला चित्रकार नपर निश्चे यमराजाए पोतेज कटाक्ष कस्यो बे." पी क्रोधातुर श्रयेला ते राजपुत्रे पोताना सेवकोने आज्ञा करी के, “ जेणे आवं रूप चितरथु ले ते चिताराने तुरत मारी नाखो.” राजकुमारनी आवी आझाथी राजसेवकोए तत्काल ते चिताराना पुत्रने पकमयो अने कंपता शरीरवाला तेने वध करवा माटे ते वधस्थानके लइ गया. आ वात सर्वे चितारानए सांजली; तेथी ते एका अश् वधस्थानके गया. त्यां तेढए राजसेवकोने बहु च्य ापी क्षणमात्र अटकाव्या. पठी तेनए तुरत राजकुमारनी पासे आवी श्रेष्ठ नजराणा मूकी, नत्तम आशिषोधी वृहि पमामी अने हाथ जोमीने मधुर वाणीथी कां." हे नाथ! जे चिताराए श्री मल्लिकुमारीनु स्वरुप चितरयुं , तेने देवताए वरदान आपेढुंबे, जेथी ए चितारो जेनुं थोड़ें पण रूप देखे तेनुं चिन्ह अने लक्षणयुक्त सर्व रूप चितरी शके .महाराज! ए चिताराए पमदानी अंदर नन्नेला श्री मल्लिकुमारीना पगनो अंगगे दीगे हतो, माटे तेणे स्वन्नावश्रीज तेमनुं यथार्थ स्वरुप चितरेखें बे. हे देव ! आपे तेने वध करवानो दंग आपेलो ते मूकी दश बीजो दंम करवो जोइए, कारण अमे आपना प्रसादथी तेनी चित्रकलाश्रीज जीविए जीए." चितारानानां ावां कोमल वचनथी काश्क शांत अयेला राजकुमारे मल्लिकुमारीन स्वरूप चितरनार चिताराना फक्त जमणा हायनो अंगुगे कपाचीने तेने पोताना देशमांथी काढी मूक्यो, तेथी ते चितारानो पुत्र पण पोतानो नवीन जन्म मानतो बतो घरनी सार सार वस्तुने लऽ कुटुंब सहित तुरत चाली