________________
(५४४) ऋषिमंगलत्ति-पूर्वाई. वपूर्वक जैनमंदिरोने विषे अरिहंत प्रनुनी नद्याननां पुष्पवमे पूजा करी, वखते जनकराजपुत्री सीतानुं दक्षिणनेत्र बहु फरकवा लाग्यु; तेथी कांक खेद पामेली तेणे ए वात श्रीरामने कही. रामे कां. “हे प्रिया! ए सारुनश्री." सीताये कह्यु. “ म्हारूं रावणे हरण करयुं, एथी पण बीजुं मने शुं म्होर्से । कष्ट प्राप्त भवानुं हशे ? हे नाथ ! हवणां मने आपनो वियोग न थान.” खेदश्री पूर्ण श्रयेली सीता आवी रीते वारंवार कहेवा लागी एटले रामे कडं. “हे । देवी ! धीरा धान ! बहु खेद करवाथी शुं ! पूर्वे करेलुं शुन्नाशुन्न कर्म कोर्नु । वृथा अतुं नश्री, माटे घरप्रत्ये जान, देवपूजा करो अने श्रेष्ट मुनियोने दान श्रा.. पो.” पोताना प्रियनां आवां वचन सनिली धैर्यने धारण करती एवी सीता, '' पोताना मंदिरप्रत्ये जइने जिनेश्वरनी पूजा, मुनीश्वरोने दान अने तपy आचरण करवामां तत्पर थ.
को वखते अयोध्या नगरीना महाजन लोको एकग थ रामनी पासे । आव्या एटले रामे संतुष्ट चित्तथी तेमने सत्कार पूर्वक कडं के, “हे न- . तम पुरुषो! तमारे जे कांश कदेवानुं होय ते कहो." महाजन लोकोए । का. “हे विनो! अमे आपनी आगल अमारी विनंती कही शकता नथी." । रामे फरीयी कां. " तमे निर्नय अने निःशंक चित्तवाला थर जे कहेवार्नु । होय ते कहो." पठी सेनए स्वस्थ चित्तवाला थइने कह्यु के, “हे नृपति !" लोको एम कहे के, अत्यंत कामातुर चितवाला रावणे सीतार्नु हरण करयुं अने ते सीता रावणना घरप्रत्ये दीर्घकाल पर्यंत रही, तो ते शुक्ष शीलवाली केस रही हशे ? आम ते उतां प्रौढ अने बुध्मिान् एवा श्री रामे पूर्वना प्रेमने लीधे निःशंक या सीताने सती मानी पोतानी सर्व स्त्रीयोने विषे मुख्य बनावी. हे नाथ! श्रावो लोकापवाद तमारी नज्वल कीर्तिरूप वस्त्रने मशना समूहनी पेठे मलिन करे . तो दे नरें! आप ए लोकापवादने महावृदिपामेलो न करो. वली “राम परीका कख्या विना सीताने पोताना घरने विषे ला. व्या." ए मदा अपवाद समस्त राक्षसोना कुलमा उत्पन्न थयेला तमारा यश , नो वहु नाश करे ठे." यावां महाजनलोकोनां वचन सांजली रामे तेमने । कहां. “ तमे श्रावू हित वचन म्हारी आगल का; तेश्री निश्चे तमे म्हारा नक्त- . जनी गे. सुजनो ! हुं पोनाना जीवितश्री पण अधिक एवी सीताने माटे ।