________________
श्री पद्म बलदेव चरित्र. (३५) माग. हुं हारूंशु इष्ट करूं?" एम देवी आसुरी विद्याना कहेवा नपरथी रावये कह्यं के, “हे देवी! तुं म्हारूँ कार्य साध." पी रावणर्नु कहेलुं सर्व अंगी. कार करी आसुरी विद्यादेवी कणमात्रमा पोताने स्थानके गइ. पनी जेनी मरण दशा नजीक प्राप्त थ डे एवो रावण पण अंगद विगेरे सुन्नटोए कहेला वचनने सांजलीने फरी बहु क्रोधने धारण करतो तो कीमा करवानी चापीसीतानी पासे गयो. ते वखते ते जाणे मरण पामवाने नत्साहवंत श्रयेलो पतंग ज्वालाश्री विकराल एवा महा अनिने विषे पमतो होयनी? एवो देखायो. . पठी रावण सीताने कहेवा लाग्यो के, “अहो! में हारा उपर घणावखतथी बहु प्रसाद कस्यो ने, बतां तुं म्हारं वचन अंगीकार करती नथी तो आजे युक्ष्मां राम लक्ष्मणने हणीने हुं त्हारी साये क्रीमा करीश, माटे हवे तुं त्दारा पोताना अन्नोष्ट अन्निग्रहने झट मूकी दे." रावणनां आवां वचन सांजली शरण रहित नय पामेली सीता दुःखश्री मूळ पामी गइ. पनीरावनी आझाथी दासीयोए सीताने शीतल नपचारथी तुरत सचेत वनावी एटले गले कामदेवनी पीमा जेने एवो रावण, पोताना मनमां विवेकदृष्टिथी विचार करवा लाग्यो के, “अहो ! पोताना प्रियपति रामने विषे निःकृत्रिम स्नेहवाली पा सीता मने श्चती नथी तो में बलवमे एनुं वृथा हरण कर. वली में न्हारा नाइयो तथा मंत्रियोनुं कहेवू पण स्वीकारयुं नहि. हवे जो हुं हवणां सीता रामने स्वाधिन करूं तो सर्व सुन्नटोमां म्हारी अपकीर्तिनो फेलावो थाय, माटे तेम करवू तो योग्य नथी; पण जो युःक्ष्मां रामने बंधन करीने पनी तेमने सीता अर्पण करूं तो लोकमां म्हारुं अनुत पुरुषातन कहेवाय, तेम न्याय अने धर्म पण निर्मल थाय." आम विचार करी सीताने त्यां ज मूकी बलीष्ट एवो रावण पोतानी सर्व सेना सहित सर्व प्रकारला शकुनोए निषेध कस्यो तो दुर्दैवना वशथी तुरत युझ्ने विषे गयो. ते वखते कोपरूप अनिश्री प्रज्वलित हृदयवाला, महा पराक्रमवंत अने महा बलवंत एग हनु. मान विगेरे सुन्नटोथी चारे तरफ विंटलाइ रहेला राम लक्ष्मण पण तुरत रणनुमिमां आव्या.
पनी बन्ने सैन्यमां घोर युः चाल्युं एटले रावण पोतेज क्रोधने लीधे जेम.. मुख्यो माणसनोजन करवाने प्रवृत्त थाय तेम श्री रामनी सेनाने म ।