________________
( ३३४) ऋषिममलत्ति-पूर्वाई. विषे अति तात्विकी नक्ति हती !!! पनी रावणे श्री शांतिनाथ प्रनुनी स्तुति करीने पोताना सुन्नटोनी पासे नगरीमा पट्टद वगमाच्यो के, " हे नगरवासी जनो! तमे आजथी आठ दिवस पर्यंत नत्तम रीते श्री जिनेश्वर प्रन्नुर्नु जन करवामां अने ध्यानमां तत्पर थान. जे कोइ आ म्हारी आझाने निष्फ ल करशे ते चोरतुल्य शिक्षाने पात्र थशे." ग्राम पट्टद वगमावीने रावण विद्यानुं पाराधन करवा तत्पर थयो.
हवे रावण विद्यानुं साधन करवा बेगे , ते वात सुग्रीव विगेरे सुन्नटो-. ए जाणी; तेथी तेमणे श्री रामने कडं के, “ हे नाथ ! हवणां रावण महा ध्यानमां लीन थइ गयो , माटे आप जेम योग्य होय तेम करो." सुग्रीव विगेरे मुन्नटोनां आवां वचन सांगली रामे हलिने उत्तर आप्यो के, “हुँ क्यारे पण दंन करनारो नथी. वली आयुधने त्याग करी जिनमंदिरमा रहेला, ध्यानमां तत्पर अने शांत एवा रावणने जो हुं लंकापुरीनो नंग करी पीमा करूं तो पृथ्वीमां वीर पुरुषोना मध्ये म्हारी नत्तम प्रतिष्टा शी?" पड़ी जेम प्रचंम वायु म्होटा पर्वतने दोन पमामवा तैयार थाय एम महा पराक्रमवंत एवा अंगद विगेरे सुनटो रावणने दोन पमामवा दोमया. तेनए विविध प्रकारना नपसर्ग कस्या, परंतु तेथी रावण जरा पण दोन पाम्यो नहि. वली, टंकार शब्द अने अट्टाहासश्री पण ते जरा नय पाम्यो नहि.आम कोन रहित अने निर्नय एवा रावणने जो अंगद विगेरे सुन्नटो फरी तेनी पासे आ-) वीने कहेवा लाग्या के, “हे राक्षस ! तें रामना नयथी आ पाखंड श्यो आरंज्यो? जो त्हाळं अतुल वल होय तो यु कर.” आवी रीते दोन पमामयो। तो पण रावण तेननां वचनने सांजलतो नहोतो; तेथी तेनए कठोर वचन । कहेवा सांभया के, “दे दशकंठ ! त्हारी परोहमांज राम, सीताने पागल गया ते अने अमे पण त्दारा नुवनमा पेसीने बहु विलाप करती एवी त्हार । प्रिया मंदोदरीनुं हरण करीए ठीए, माटे हवे तुं तेनुं रक्षण कर रहण कर." एकाग्र चित्तवालो अने स्थिर ध्यानवालो रावण आवो रीते पोतानो तिरस्कार, करता एवा अंगद विगरे सुन्नटोने गणकारतो नहोतो; तेश्री शीघ्र आसुरी विया प्रगट धड़ के, जेना प्रजावटी सर्वे कपीयो तत्काल नासी गया. पठी “है प्रसन्न अj! प्रसन्न या बु !! तुं हारा शत्रुनना घातादि इट अर्थरूप वरदान