________________
हिम नामह, न छडाइ अोढणुघणइ काम । काष्ट दाघ सीय पडइ, दात खडहड६।।
घणुइ जीमीयइ चोपडी रोटी, तउहीं'नीगमी न सकीयह सीयाळानी राति मोटी।
राति सघली अरहट वहइ, ऊन्हाळ धान गहगहइ । पुण्यक्त लोक, दूरी कृत शोक।
जन रमइ होळी, फाग द्यइ भंभर भोळो । ऋतु सारी सबळ, सेवीयइ याविनइ सूठ नइ गळ । भला तल्या, गल्या जीमीयइ, तउ सीयाळा य दिन सुखद गमीयइ ।
(सू०) __ २० शीतकाल-वर्णन (२) शीत कालि-टिवसि २ गोधूम वृद्धि थाइ । ' वेटी आपणा सासुरे जाई, व्यास रग महधा थाई । कंबळि जोई ती न लाभइ, घरे फलसा वापरइं। तपोधन विहार क्रम करह, श्रीमत घर माहि पडमी सूयइ । दारिद्री लोक सीयइ कापइ, सकळ लोक अगीठे तापई । . तादि खड बाखड खडइ, गति मिरी जिम साकुडई। श्वान नी परि कुणमणड, हाथ पाय आगुळी चणमणइ । हेमते दधि दुग्ध सर्पिरसना० । १५३ ( स०१),
२१-शीतकाल-वर्णन ( ३ ) . भोगी भमर नै प्यारो, योगीश्वर नै न्यारो। महा. ताढो, वाऊ वाजे गाढो, जावा नो न मिलैं किह साढो । । दाहे रूंख बाल्या, सज्जन हीइ साल्या । . । विलोवणा घाल्या, बीजा काम टाल्या, स्त्रीना पालव झाल्या । वायई खीजै, पान बीड़ा दोनै । संग कीजै, उडै पडवै पोढीजै । सखरा सीरख श्रोढीजे, हीये होश्रो भीडीजै। . १.नीठ २ गणिकुशळ धीर सु विशाळ, यू वखाणियां शीतकाळ । ३ पास ४ ताढिहड।
