________________
वीरवांण
सूर उगै साइयांणमै नित ध्राह घलावै । जोयां हंदी जीवका षोसे ने पावै ।। दले अरु देपालकुं नित ध्राह सुणावै । वीरम न्याय नह लही अन्याव सुहावै ।। जोइया बडपण जाणनै कथ नीत कहावै । षोसै फेलं षाजरु सफरै । राषावै ।।
४४
१२०
१२१
१२२
जावे भागा जोइया, पाळे अगली प्रीत । धीर न वीरमदे धरै, निस दिन करै अनीत ।। दस हजार जोइया दुझल, लाष लोकरी लाठ । ज्यां जोयां ऊपर जबर, वीरम घाली बाट ।। दोनुं तरफारों दलो, दुष भुगतै निस दीह । झलीया रहै न जोइया, लोपी वीरम लीह ॥
निसांणी दिन उगै पसरा दियै उठ वीरम आया । उचका डांणी उथपै अपणा बैठाया । माणस पनर मारीया जोइयाणी जाया । झरती हतां जोइया कुकाऊ आया ।। सो सारा साहीयांणमै थट भैळा थाया । अधी उच आपां दई बधी अपणाया ।। आपां ऊभां आपणां माणस मरवाया । जमी गमावै जीवंता जाने किम जाया । ज्यांरी जननी जनमता षारा नह पाया । दस हजार चढ़ीयां दुझल रज गेण ढकाया । लष वैरे ऊपर लहर दरियाव हलाया ॥ . दोय कोसां पुगो दलो वातां विलमाया ।
