________________
( १४१ ) जुद्धकरण लागा ततकालि, कुंभकर्ण भाई पड्यो विचालि काट्यो विभीषण रांवणेण, निज नगर थी कोपातुरेण ।। ३७ ॥ राजा विभीषण करिय रीस, अक्षोहिणी ले साथि तीस । गयो हंसदीप सवलड पडूरि, वाजते वाजे नवल तूर ।। ३८।। पड़ो खलभली वानर कटकि, चाडिउ धनुप रामइ झटकि। लखमण लिउ र विहास खग्ग, सावधान सुभट्ट थया समग्ग ।। ३६ ।। वांनरा केरो कटक देखि, वीह्यो विभीपण अति विशेपि । रामचंद्रनइ मुकियो दूत, जई कहई वीनति ते प्रभूत ॥ ४०॥ सीता तणो देता प्रबोध, मुझ थयो भाई सुं विरोध । हुँ आवियो हिब तुम्ह पास, तुं सामिनईहूं तुझ दास ।। ४१|| साभलो दूतना वचन सार, राम मंत्रि सु माडयो विचार । मंत्रीस मतिसागर कहेड, कहो वात कूड नी कुण लहेइ ॥ ४२ ।। मत रावण करि कपट कोइ, मुफ्यो विभीपण भाई होइ । वेसास करिवो नहीं तेण, पंडित वृहस्पति कहइ जेण ॥ ४३ ॥ मतिसमुद्र कहइ जल पणि छई एम, तो पणि न थायइ एम केम । सीता विरोध सुणियइ प्रसिद्ध, धरमी विभीपण नय समृद्ध ।। ४४ ॥ ते भणी निरदूपण कहाय, पछइ तुम्हें जाणो महाराय । सुणि राम मुकई प्रतीहार, तेड विभीपण सपरिवार ।। ४५॥ आयो विभीषण तुरत तेथि, श्रीराम बइठा हुँता जेथि। कर जोडि चरणे कीयो प्रणाम, अति घण आदर दियो राम ॥ ४६॥ कहइ सीत काजि विरोध मुज्झ, थयउ तेण आयो सरणि तुझ । हरपिया हनुमंत सुभट सर्व, सूरिमा जागी चड्या गवे ।। ४७ ॥
