Veerstuti

SR No.: 010691
Original Sutra Author: N/A
Author: Kshemchandra Shravak
Publisher: Mahavir Jain Sangh
Publication Year: 1939
Total Pages: 445
Language: Sanskrit, Hindi
Classification: Book_Devnagari
File Size: 16 MB

Page 274

२४८ , वीरस्तुतिः। .
· दास केहवो छे, राग द्वेषे भर्यो; जगत्मा पड्यो, गुणथी इर्ष्या करे छे, मोह जे मुंजितपणुं ते तत्वनी अजाणता-विपर्यासता, हेतुयें मोहवेरी नज्यो, तेथी दवाणो छे, तथा लोकनी जे रीत केतां चाल ते मांहे घणोज मातो छे, लोकनी चाल (गतानुगतिकता) माहे मन छे, लोकरंजननो अर्थी छे, क्रोध जे ताता चण्डपरिणाम तेहने विषे धमधमी रयो छे, जेम धमण धमतां अग्नि तपे, तेम तपी रह्यो छे, शुद्धगुण जे सम्यग्दर्शन-सम्यक्ज्ञान-शुद्धचरित्र-क्षमादया-माईव आर्यवादि आत्मगुण, तेने विपे रम्यो नहीं, तन्मयी न थयो । ते रूप न ग्र[, वळी भन्यो-चतुर्गतिरूप भवचक्रमाहे द्रव्य-क्षेत्र-काल-भावरूप संसार तेने विष हुं विषय-जे पांच इन्द्रियना खाद, ते माहे मातो=केता मन थयो थको एम संसारचक्र अनुभव्युं ते हवे प्रभु मुझने तार, तार, हे नाथ ! दीनवन्धु | निष्कारण दयाल ! मुजने तार, भव दुखथी उगार ॥२॥
कदाचित् कोई कहेशे जे आवश्यककरणादिक आचरण आदर्यु अगीकार कयु, परन्तु ते सर्व लोकोपचारथी एटले विष तथा गरल तथा अन्यान्यानुष्ठानथी भावना धर्म विना उपचारे अगीकार कर्यु, तथा कोई कहेशे के उच्चगोत्र यशोनाम कर्मादिकना विपाके ज्ञानावरणीय क्षयोपशमना योगे शास्त्राभ्यास पण कीघो, शास्त्र भण्या, शास्त्रना यथार्थ अर्थ पण जाण्या, तथा अध्यात्मनी भावनाए स्पर्शज्ञानानुभावविना श्रुताभ्यास कीधो, परन्तु शुद्ध अने यथार्थ स्याद्वादोपेत भावधर्म विना शेष भावधर्मनी रुचिये जे दान-दयादिक प्रवर्तन करे छे ते सर्व कारण समजवां, परन्तु मूलधर्म नथी, धर्म ते वस्तुनी सत्ता, आत्माने विषे स्व-खरूपपणे परिणामकताए रयो छे । ते माहे जे प्रगट्यो ते धर्म, एहवू शुद्ध श्रद्धान शुद्धप्रतीति-तथा वळी आत्मानी खरूप प्रगट करवारूप रुचि तथा आत्माना स्वगुणने आलंवन विना जे आचरण तेणे आचरणे तथा श्रुताभ्यासे तेहवु कार्य-जे कार्यथी आत्मानुं साधन थाय, ते कोई नीपन्यु नहि, जे यकी आत्मगुण कोई प्रगटे ते थयु नहि, ते माटे अहो परमेश्वर! ताहरीज कृपा पार उतारशे, निस्तारशे, ते माटे तार! तार! ॥ ३ ॥ , खामी श्रीवीतराग जे परकार्यना अकर्ता, परभावादिना अभोका, इच्छालोला चपलता रहित, एटले जे इच्छा होय छे ते तो ऊणतावंतने छे, ते माटे इच्छारहित छे, वळी लीला पण सुखनुं लालच करनारने होय छे, अने लालचीपणुं ते सुखनी ऊनताए थाय छे। ते माटे प्रभुमा लालचीपणु नथी, एहवा स्वामीनां दर्शन (मत) समान निर्मल निमित्त लहीने जो ए आत्मार्नु उपा.