________________
• द्वितीयविशिका
rammer
किन्तु विधेया यथाशक्त्यपि प्रवत्तिविरतौ। अथ यदि समाश्रीयते तथाविधज्ञानरूपा सामग्री न प्राप्तेति न क्रियते, न च विना ज्ञानं क्रियमाण शोभते किञ्चिदपि व्रतादि, प्रतिपाद्यते चात एव-"पढम नाण तओ दया" इति । "अन्नाणी कि काही कि वा नाहीइ छेय पावग"मिति । तथा व्याख्याप्रजप्तावपि-"जे य तत्थ नाणसपन्ने से ण देसविराहए, किरियासपने य देसआराहए" इत्यादि । श्रीद्वितीयेऽङ्गेऽपि--"बुज्झिज्जत्ति तिउट्टिज्जे"त्यादि। श्रीउपदेशमालायामपि-"अप्पागमो किलिस्सड जइ वि अ करेइ अइदुक्कर च तव । सुदरबुद्धिइ कय बहुअ पि न सुदर होइ । १।। अपरिच्छि. असुयनिहसस्स केवलमभिन्नसुत्तचारिस्स ।' सव्वुज्जमेण वि कयं अन्नाणतवे बहु पडड ॥२।" इति । उच्यते 'चात एव-सा ज्ञानिनो नियोगाद्यथोदितस्यैव साध्वी ति प्रतिपादित पूज्यपादै । व्याख्यात च व्याख्याप्रज्ञप्त्या-"ये जानन्ति इमे जीवा, इमेऽजीवा इमे असा इमे स्थावरास्तेषामेव सुप्रत्याख्यान, शेपाणा च दुष्प्रत्याख्यानं, तन्न तथाविधज्ञानविकल क्रियमाण व्रतादीष्टसिद्धये स्यात् । तन्नैव युक्त, वस्त्वादिस्वरूपमजात्वा क्रियते मुमुक्षुभि. किञ्चिदपीति । । तदप्यविचारितमेव जात्यकाञ्चनवच्छोभते, यतो ब्रुवन्तु सावधानीभूय कि प्रत्याख्येयपरिज्ञान कार्यमखिल वा ज्ञातव्यमादाविति । चेद् आद्य , को निषेधयति, न च तन्न प्राप्त न वा न प्राप्यते, यदि च न प्राप्त, तदा प्रत्याख्यापयितवादौ तद्विधास्यति । यत उक्तमेव चतुर्भगया तद्विधान, तद्यथा-'इत्थ पुण चउभगो जाणगइयरमि गोणिनाएण । “सुद्वासुद्धा पढमतिमा उ सेसेसुवि विभासा ॥१॥" इत्यादिना प्रत्याख्येयपरिज्ञानापादन प्रत्याख्यातु। तत्र हि जाता प्रत्याख्याता ज्ञातैव च प्रत्याख्यापयितेति , प्रथमो भङ्ग , न ज्ञाता प्रत्याख्यापयिता पर प्रत्याख्याता ज्ञातेति च
