________________
१३०
सनत्कुमारचरित
पित्त वगेरे अशुचिओथी नरपूर, नव छिद्र वाळु, मलीन, अशुचि द्रव्ये घडेल --आ रीते जेम जेम शरीरनी अशुद्धि विशे सहेज पण विचार कराय छे, तेम तेम समजु लोकोने ते समग्रपणे अशुद्धिमय जणाय छे. (७६०). तो हजी स्वजनो स्वाधीन छे, लक्ष्मी तजी गई नथी, भृत्यो वशवर्ती छे, प्रियतमा प्रियकारिणी छे, अंगो भांग्यां नथी, शरीरनुं दुःखद, असार परिणाम हजी आव्युं नथी, त्यां सुधीमां परभवना आधाररूप कशोक धर्मविधि करी लो'. (७६१),
ए प्रमाणे मेरु जेवा स्थिर चित्ते चितवता कुरुवंशना यशकलश समा अश्वसेनराजाना पुत्रे धन, रत्न, स्वजन, सुभट, हाथी, घोडा अने रथने त्यजी दईने, पवित्र जिनतोर्थनी घणा विस्तारपूर्वक प्रभावना करीने ऋपभदत्त सूरिनी पासे चारित्र्य स्वीकार्यु. (७६२). 'अहो, अहो, राजा, सकळ पृथ्वीनो त्याग करीने तें भरतेश्वरना चरित्रनुं अनुसरण कर्यु, अने आ प्रकारनो उद्यम करीने तोर्थंकरों अने गुरुओनुं वचन आराध्ये' - ए प्रमाणे अनुमोदन करता अने सनत्कुमारमुनिनां चरमां नमता देवोए जईने सघळो वृत्तांत देवेन्द्र ने कह्यो. (७६३).
परंतु पेलां स्वजनो, राणीओ, सामंतो, मित्रो, पुत्रो, भाईओ, रथो, सैनिको, घोडाओ, गंधहस्तीओ, चौद रत्नो अने सोळ हजार यक्षो पोताना स्वामी सनत्कुमारमुनिनो पीछो छोडतां न हतां० (७६४). ' अरेरे, शरणे आवेला प्रत्ये करुणावाळा हे स्वामी, विलाप करता आ वधा सेवकजनोने तुं केम तजी दे छे ? तुं पाछो वळ अने केटलाक दिवस एमनुं पालन-पोषण कर. एम करतां करतां जतुं शुद्धि पामीश. पूर्वे पण ऋषभ तीर्थंकरना पुत्र भरत राजाने पोतानी प्रजानुं पालन करतां करतां ज केवलज्ञाननी प्राप्ति थई हती. (७६५). हे नाथ, पोताना भुजबळे शत्रुकुळनो विनाश करनारा तारा विना आ जगतनी विविध क्षुद्रोना आक्रमणथी शी दशा थशे ? अशरण बनोने विलाप करता तेना पर हवे कोण उपकार करशे ?' - ए प्रमाणे विलाप करता, अनाथ, रक्षणहीन अने दोर्घ निःश्वास मूकता तेओ सौ छ मास सुधी सनत्कुमारनी पाछळ भम्या. ( ७६६ ). परंतु मेरुशिखर जेवा स्थिर चित्तवाळा राजर्षिए तेमना प्रत्ये सिंहनी रीते पण अवलोकन न कर्यु. एटले तेओ अत्यंत दुःखी थईन पोतपोताने स्थाने गया, एकाकी राजर्षिए पण भोगववानां पूर्वकृत कर्मोने अन्ते जन्मनो अन्त लावनारी तपश्चर्यामां चित्तने उद्यत करीने (७६७), छट्टु तपने अन्ते गुरुना कहेवाथी अन्यत्र जईने महर्षिनी जेम विहरतां, पोतानां वाकीनां पूर्वकृत असाधारण अशुभ कर्मोंनो उदय थतां, गोचरीए भमतां कोई एक घरे प्राप्त थयेल चकरोना दूधनी छाशथी भींजवेल चीणाना भातनुं भोजन कर्यु. ( ७६८). एटले तेना शीशमां वेदना, शरीरमां दाह, आंखमां सोजो, जठरमां शूळ, गुदामां हरस, छातीमां तोड, हाथमां कंप, पगमां