________________
&&&
सनत्कुमारचरित
प्रौढ सुंदरीओना मानरूपी महान वृक्ष कापवामां कुठार समा, ते बने राजकुमारो अत्यन्त गौरवथी पृथ्वीमां विहरवा लाग्या. (४७६).
९४
आ रीते तेओ आनंदप्रमोद करता हता तेवामां कोई एक समये वसंतोत्सव आवी पहोंच्यो. ते समये विरहीजनोने अतिशय पीडता सहकार वृक्षो मोजथी मंजरीओनो शणगार सजवा लाग्यां. मलयानिलनी साथसाथ प्रसरता भ्रमरोना घेरा गुंजारव परदेश जवाने आतुर एवा प्रवासीओने निवारवा लाग्या . ( ४७७ ). वृक्षटोचे बैठेली, आम्रमंजरीना भक्षणथी हर्षित बनेली कोयल मदनराजानो राज्याभिषेक थयानी घोषणा त्रिभुवनमां मधुर वे करवा लागी. "पेलो अभागियो शिशिर ओ गयो - वसंतना दिवसो तेनो कोळियो करी गया !" एम, विकसित थयेला कुमुदरूपी मुख वडे कुमुदिनीरूपी तरुणोओ हसी ऊठी. (४७८) शीत आसव खूब पीधो होय तेम बकुलवृक्षोनुं झुंड धूणतुं हतुं; रतूमडी कान्ति धरता आंबाओ पण सोहामणा लागता हता- तेओ जाणे के अंदर न समातो 'राग' बहार उभरातो दर्शावता हता. तो तरुलता पवनना हळवा झोलाथी फरकता किसलयरूपी करोना अभिनय द्वारा, भ्रमरना गुंजारवरूपी गीत साथे लास्यनृत्य प्रकट करती हती. (४७९). जेम कोई विचित्र, अतिशय स्निग्ध, रसिक अने भोगीओना संसर्गथी प्रख्यात बनेली एवी कृशांगी गणिका सौना हृदयने संतुष्ट करे, ते प्रमाणे गौशीर्षचंदनतरुनी लता के जे अतिशय स्निग्ध, पातळी, लीली अने सर्पना संसर्गनी ख्याति वाळी हती ते सौना हृदयने संतुष्ट करती हती.
आम आवो वसंतोत्सव ज्यारे वनराजीमां प्रसर्यो अने ते सकळ पृथ्वीमां तेमज अश्वसेन राजामां अनंद प्रगटाववा लाग्यो ( ४८० ) ; त्यारे अंगे असामान्य शणगार सजीने ते बंने उत्तम कुमारो पोताना खास परिजन साथै, मित्रो अने स्वज्जनोने प्रसन्न करता, हर्षपूर्वक नगरना उद्यान तरफ ऊपडया. थोडी क्षणमां जमन अने पवन जेवी गति वाळा अश्वरत्नो वडे, बंदीलोकोना स्तुतिपाठ साथे, तेओ पोताना नगरना उपवनमां आवी पहोंच्या. (४८१). ते पछी तेओ फळ, फूल अने पत्रथी लचतां चंपा, सुंदर आंबा, नाळियेरी, अशोक, चंदन वगेरे भातभातनां वृक्षोनी वसंतश्री नीरखवा लाग्या. ते वेळाए महाराजाने वशवर्ती एवा सनत्कुमारे प्रफुल्लित वदने महेन्द्रसिंहने आ प्रमाणे सहर्ष क. (४८२), 'मलयानिलनी लहरी अथडातां जेम नीलकमळनी पांखडी फरके, तेम मारी जमणी