________________
७६५ ]
संणतुकुमारचरि
[७६२] इय विर्चितिरु मेरु- थिर-चित्तु आससेण नरनाह - नंदणु ।
कुरु चंसह जस-कलंसु उज्झेविणु धण-रयणंचहु- वित्थरिण पहाविउण उस दत्त-सूरिहि पुरउ
सण-सुहड-करि तुरय-संदणु ॥ जिण वर-तित्थु पवित्त | पडिवज्जइ चारि ॥
[७६३]
अदह नरवर चरिउ अनुसरिउ
तई भरह - नराहिवह आराहिउ जिणवरहं इय उवबूहिर पय नमिर सणतुकुमार-मुणिस्सु । तियस गंतु वइयरु सयल: साहई तियसिंदस्यु |
[७६४ ]
किंतु सज्जण तें जिं ति जि दइय
वसुह सयल लीलई चइंतिणं । गुरुहुं वयणु इय उज्जमंतिणः ॥
ति जि नरवर ते ज्जि सुहि ति ज़ि संदण तिज्जि भड ते ज्जि चउद्दह रयणं ति जिं पुनि छडहिं निय-पहुहु
विलवंत भिच्च यण परिवासु किंत्तिय वि पुव्विपि हु भरहाविह
जायउं केवल - नाण - धणु
७६२. २. क. कुरव सह. ७६४. ६ क. ति जि चढ°
११
[७६५]
अहह सामिय पण्य-कारुणिय
ति ज्जि तणयं ति जि निय-सहोयर | ति जिं तुरंग ति जि गंध-सिंधु ॥ जक्खहं सोल सहस्स । सणतुकुमार-मुणिस्स ||
८१
सलु हु कि किह वि उज्झसि । दियह बलिवि एमेव सुज्झसि ॥ उसह- जिणिंद- सुयस्तु । निय-पय-पालतस्सु ||
f