________________
(१०)
महामहोपाध्याय श्री यशोविजयजी कृत.
त्रिछी गतिए भगवई भाखी, जंघाचारण केरी । पंडगवन नंदन इहां पडिमा, ऊर्ध नमे घणेरीरे ॥ जि० ॥ तु० १५ ॥
अर्थ - त्रिछी गतिए भगवई भाखी के० श्री भगवती मूत्रने विषेए तीछिंगति कही. एक वार भगवतीतुं नाम दीधुं. एटले जंघाचारण तथा विद्याचारणनो अधिकार सघलो भगवतीसूत्रमां छे, एम समज. जंघाचारण केरी के० जंघाचारणनी तिरछी गति कही. हवे ऊर्ध्वलोकनी बात कहे छे. एक डगले उंचा मेरुपर्वतने माथे पंडक वन के० पांडुकवनने विषे जाय. त्यां चैत्यवांदे. त्यांथी पाछा चलतां एक डगले नंदन के० नंदनवन संभूतला पृथ्वीथी पांचशे योजन उच्चु छे, त्यां आवे. त्यांनां चैत्य वांदे. त्यांथकी बीजे डगले इहां पडिमा के० अहींयां धरती उपरे अशाश्वती प्रतिमाने वांदे. एम ऊर्ष नमे धणेरी के० ऊलोके धणी प्रतिमा वांदे. इति पंचदश गाथाये ॥ १५ ॥
वे विद्याचरण मुनिनां संबंध कहे छे.
विद्याचारण ते एक डगले, मानुषोत्तरे जाय।
वीजे नंदीसरे जिनप्रतिमा, प्रणमी प्रमुदित थायरे ॥ जि० ॥ तु० १६ ॥
अर्थ - विद्याचारणमुनि ते प्रथम एक डगले मानुषोत्तरे जाय के० अढीद्वीपनी मर्याढा करीने रह्यो एवो जे मानुष्योत्तर पर्वत ते पर्वते जाय. त्यांनां चैत्य वांदे. त्यांची वीजे के० वीजे डगले नंदीश्वर द्वीपे जाय. त्यां जिनमतिमा प्रत्ये प्रणमी के० प्रणाम करीने प्रमुदित थाय, एटले हर्षवंत थाय. इति गाथाये ॥ १६ ॥
तिहांथी पडिमा वंदन कारण, एक डगले ईहां आवे ।
ऊर्धपणे जातां वे उगले, आवतां एक स्वभावेरे ॥ जि० ॥ तु० १७ ॥
अर्थ - विहांथी के० ते नंदीसर द्वीपथी, पडिमावंदण कारण के० प्रतिमा वंदणने हेतुए एक डगले ईहां आने के० एक उत्पाते अहींयां आवे आवीने अहींयांनां चैत्य वांदे. ए तीर्च्छा लोकनी बात कही, हवे ऊर्धलोकनी बात कहे छे. कर्वलोके पण जातां वे डगलां अने आवतां एक डगलं. एटले ए भाव जे जातां एक डगले नंदनवने जड़ने चैत्य वांदे. अने बीजे डगळे पांडुकवने जड़ने चैत्य वांदे. त्यांथी एक डगळे अहींयां आवी अहींयांनी प्रतिमा चांदे . स्वभाव के० ए गतिना ए स्वभाव छे. वचमां वीजा विसामा करी शकाय नहीं. इति भाव. इति गाथार्थ ॥ १७ ॥
वे पूर्वे भगवती सूत्रमां ए पाठ छे. एवं तो कह्युं इतु, पण कीए ठामे छे ? ते कहे छे. शतकवीशमे नवम उद्देशे, प्रतिमा मुनिवर बंदी | इम देखीजे अवला भांजे, तस मति कुमति फंदीरे ॥ जि० ॥ तु० १८ ॥
1