________________
AAAAAAme
सवासो गाथार्नु स्तवन । ढाळ अगीयारमी॥
॥ दान उलट धरी दीजीए-ए देशी.॥ कुमति एम सकल दूरे करी, धारीए धर्मनी रीतरे । हारीए नवि प्रभु वल थकी, पामीए जगत्मा जीतरे ॥ स्वामी सीमंधर तुं जयो ।। ए आंकणी ।। ११४ ॥ व्याख्या-एम सर्वे कुमति दूर करी व्यवहार तब श्रद्धानेज शुद्धात्म भावनारूप धर्मनी रीतिए घरीए. अने प्रभुना नामना वल थकी हारीए नहि. वली जगतमाहे जीत पामीए. हे श्रीमंधरखामी ! तमे जयवंता वर्तो. इत्यर्थः ।। ११४ ॥
भाव जाणे सकल जंतुना, भव थकी दासने राखरे । वोलिया चोल जे ते गणुं, सफल जो छे तुज साखरे॥स्वामी०॥११५।। __व्याख्या सकल के० सर्व प्राणी मात्रना भाव जे स्वरूप ते जाणे-देखे छे, ते माटे हे स्वामी, भव के० संसारना भय थकी दास के० सेवकने राख जे वोल वोल्या छे ते सफलपणे तो गणु, जो हे जगत्रयना नायक तारी साखे करी कहुं छै तो. ॥ ११५ ॥ एक छे राग तुज उपरे, तेह मुज शिवतरु कंदरे । नवि गणुं तुज परे अवरने, जो मिले सुर नर वृंदरे ॥स्वामी०॥११६॥
व्याख्या-एक राग मुजने तुज उपरे छे, तेह मुजने मोक्षनोज कंद छे. तुजने मेलीने अवर कोइ देवने ध्याववानी माहरी मनसा नथी. जो देवतानां अने मनुष्यनां ईद के समूह मळे तोपण तेने ध्या नहीं ।। ११६ ॥ तुज विना में बहु दुःख लयां, तुज मिल्ये ते केम होयरे । मेह विण मोर माचे नहीं, मेह देखी माचे सोयरे ।। स्वामी०॥११७॥
व्याख्या-हे प्रभु में ताहरा ध्यान विना बहु के० घणांज दुःख लयां, हवे तुजने मल्ये माइरा सर्व दुःख क्षय पाम्यां. मेघना आगमन विना जेम मोर महाले नहीं, मेह देखीने मोर नाचकला मांडे, तेम तुज दर्शने करी पाप नागं ॥ ११७ ।। मनथकी मिलन में तुज कियो, चरण तुज भेटवा सांइरे। कीजिए जतन जिन ए विना, अवर न वांछिए काइरे॥ स्वामी० ॥१८॥
वच सुरेखश्चामीकर तस्यच तथास