________________
सवासों गाथातुं स्तवन.
(१७)
व्याख्या - अवर के० वीजो कोइ एक मतवादी पुरुष, एहवो व्यवहार स्थापक नय सांभलीने एकं व्यवहारनेज ग्रहे, पण तेहना द्विविध मर्म न पाने के० एक शुद्ध व्यवहार के अने एक अशुद्ध व्यवहार छे. वे भेद न पीछे ॥६४॥ हे भगवंत ! तमारा विना जीवने गति नयी तुं जगजंतुनो दीवो छे, तुज अवलंबने एटले ताहरी स्याद्वादवाणीने पक्षे जीवीए छीए. श्लाध्यता जीवने वर्ते छे. माटे तुं साहेब अमारे माटे चिरंजीवी वर्ते ॥ ६५॥ जेह न आगम वारीओ, दीसे राठ आचारोरे । तेज बुध बहु मानिओ, शुध कह्यो व्यवहारोरे ॥ तुज० ॥ ६६ ॥
०
व्याख्या -- जेह न आगम के सिद्धांत मांहे नथी वारयो. अशठ परिणामनो आचार दीसे छे तेहज बुध वहु के० घणा पंडिते मान्यो. शुद्ध व्यवहार कह्यो. उक्तंच - " मग्गों आगमणीई, अहवा संविग्गबहुजणाइन्नं । उभयाणुसारिणी जा, सा मग्गाणुसारिणी किfter ||१||" इत्यादि तथा "असढेण समाइनं, जं कत्थइ केणइ असावज्जं । ण णिवारियमहिं, वहुमणुमयमेयमायरियं ||२||” तथा “वत्तणुवत्तपवत्तो, गहुसो आसेविभो महाणेण । एसो ओ जियकप्पो, पंचमओ णाम वबहारो ||३|| " ||६६ ||
जेहमां निज मति कल्पना, जेहथी नवि भव पारोरे । अंध परंपरा वांधिओ, तेह असुद्ध आचारोरे ॥ तुज० ॥६७॥
व्याख्या - जेइमां निजय तिनी कल्पना अत एव जेहयो भवनो पार न पामीए, तथा जे अंधपरंपरा बांध्या ते अशुद्ध आचार जाणवो. उक्तंच - " जहसठे सु समत्तं सदाइ अशुद्ध Caterers | णिटिज्झवसाहि तूला, मसूरमाइण परिभोगो ॥ १ ॥ एमाइयसमंजस, मणे महा बुद्द चिंद्वियं लाए वहु एहिं आयरिय गए, पमा शुद्ध चरणाणं ॥ २॥ " ॥ ६७ ॥
शिथिल विहारीए आचरयां, आलंबन जे कुडारे ।
नियत वासादिक साधुने, ते नवि जाणीए रूडांरे || तु० ||६८||
व्याख्या - शिथिल विहारी पासत्यादिक, तेणे नियत वासादिक जे कुडां आलंचन आचरयां ते साधुने रूडां न जाणीए यतः- “नीभावासविहार, चेइयभत्तिं च अज्जिया लाभं । विगइ अ पडिव, णिद्दोसा चोइआ विन्ती || १ ||" इत्यादिक आवश्यके, एहना उत्तर सर्व तिहां छे. आलंबन तो कल्पना मात्र छे. उक्तंच - " आलंबणाणा लोगो, भरिओ जीवस्स अजऊ कामे । जं जं पासइ लोओ, तं तं अलवणं कुणह ॥२॥" ॥६८॥
आज न चरण छे करूं, संहननादिक दोषेरे ।
एम निज अवगुण ओलवी, कुमति कदाग्रह पोषेरे ॥ तु० ||६||
बच सुरेंद्रश्चामीकर
तस्यच तथास