________________
(१०५) ज्ञानवंत ज्ञानीशुं मळता, तन मन वचने साचा । द्रव्य नाव सुधा जे नापे, साची जिननी वाचा ॥ धन्य० ३॥ .
अर्थ-हवे स्यावाद शैली देखाडतां धकां मुनिराजनुं वर्णन करे छे. पोते ज्ञानवंत छे तथा ज्ञानी पुरुप साये मळी रहे छे पण खेद धरता नथी. वली तन के० काया अने मन तथा वचने करी साचा छे पण जूठी प्रवृत्ति नथी. वली जे मुनि द्रव्यथी तथा भावथी सुधा भाषे के० सत्य बोले एटले द्रव्य ते पट् द्रव्यादिक अने भाव ते तेना पर्याय अथवा द्रव्यथी बाब वस्तु अने भावधी अभ्यंतर वस्तु ते सत्य कहे. इत्यादिक अनेक मकारे ते जिनेश्वरनी वाणी कहिये तेने साची कडे एटले शुद्ध परुपक होय. इतिभावः ॥३॥
मूल उत्तर गुण संग्रह करता, तजता भिक्षा दोषो। ' पग पग व्रत दृषण परिहरता, करता संयम पोपो ॥ धन्य०४॥
अर्थ-मूलगुण जे पंच महाव्रतादिक अने उत्तरगुण पिंडविशुद्धयादिक तेनो संग्रह करता के० राखता. बली भिक्षा जे गोचरी तेना तालीश दोप तेने तजता के० छांडता. पग पग के०क्षणे क्षणे व्रतनां दुपण जे अतिचार तेने परिहरताथका ए रीते संयमने पोषे के० पुष्ट करता रहे छे ॥४॥
मोह प्रतें हणता नित आगम, भणता सद्गुरु पासें । दृपम काले पण गुणवंता, वरते शुभ अभ्यासें ॥ धन्य० ५॥
अर्थ-तथा शुभ अध्यवसाय करी मोहरूप शत्रुने हणता तथा नित के निरंतर आ. गम के सिद्धांनने सद्गुरु पासथी भणता एवा विपम काळे पंचम आरे पण गुणवंता पुरुप छे ते रुढे अभ्यासे वर्तेछे एटले पूर्वाद्धमां जान कर्तुं अने पश्चिमाईमा क्रिया कही ।।५।।
छटुं गुणठाणं भव अडवी, उलंघण जेणे लहिउँ । तस सोभाग सकल मुख एके, केम करि जाए कहिउं ॥ धन्य०६।।
अर्थ-प्रमत्तनामा छठे गुणठाणुं ते केवु छ ? जे भवअटवी उलंघण के० संसाररूप 'अटवीनो पार पमाडनारुं छे ते जेणे लहिरं के० पुरुषे पाम्यु. यत:-"भवाटवीलंघनतुल्यमेतत, प्रमत्तनाम क्रिययासमेतम् । गुणगणस्थानमसंख्यद्धया, प्रमादहानैः प्रवरं प्रमाप्त्या ॥१॥" ते मुनिराजनुं समस्त सौभाग्य ते एके मुखे शी रीते कयु जाय ॥६॥
गुणठाणानी परिणति जेहनी, न छीपे भव जंजाले। रहे शेलडी ढांकी राखी, केतो काल परालें ॥ धन्य०७॥ अर्थ-जे पुरुपने गुणठाणानी परिणति थइ होय एटले गुणगणुं परगम्यु होय वेनी