125 150 350 Gathaona Stavano

SR No.: 010663
Original Sutra Author: N/A
Author: Danvijay
Publisher: Khambat Amarchand Premchand Jainshala
Total Pages: 295
Language: Gujarati, Hindi
Classification: Book_Devnagari, Worship, & Religion
File Size: 14 MB

Page 171

अर्थ-जे खंड खंड पंडित के० ग्रंथ ग्रंथ मांहेथी थोडी थोडी वात शीखीने पंडितपणुं जेहने होय ते पुरुपने ज्ञानी न कहीये, यतः-"जो मुत्तमत्थमुभय, समहीजंते गुरुकम्मविहिणो । नो भन्नइ सो नाणी, अहमयठाणमूढमणो ॥१॥” इति आवश्यकमाहाभाष्ये । माटे निश्चित समय के० निश्चे सिद्धांतनी वातने लहे के० जाणे ते नाणी के० ज्ञानी कहीयें एटले गुरुक्रमागत निश्चय व्यवहार सहित स्याद्वादशैली ज्ञान थयुं होय ते सिद्धांत निश्चितज्ञान कहियें ए वात संमतिनी के० संमतितर्कशाखनी सहिनाणी के० निसानी छे. गाथा-"जो निच्छय समयचू, .स व्यवहारसमयमासज्ज । गुरुपारतंतलह, नयनिउणोंगाहणा कुसलो ॥१॥" इति ॥ १३॥ जिम जिम बहुश्रुत बहुजन संमत बहु शिष्ये परवरिओ||तिम तिम जिनशासननो वयरी।जो नवि निश्चय दरीओरे।। जिन० वी०१४ ॥
अर्थ-जिम जिम बहुश्रुत के० घणो भण्यो अने बहु जन संमत के घणा लोकने मानवा योग्य थयो वली बहु शिष्ये परवरिओ के० घणा चेला चांटि करयां तिम तिम जिनशासननो वयरी के० सिद्धांतनो शत्रु जाणवो जो निश्चय ज्ञाननो दरिओ के समुद्र न होय तो. अने जे निथें ज्ञानी होय तेहने तो सर्व लेखे छे. यदुक्तं "जह जह बहुसुओसंमओअ, सीसगणसंपरिखुडो य । अविणिच्छिओ अ समए, तह तह सिद्धतपडिणीओ ॥१॥ इत्युपदेशमालायां तथा पंचवस्तुके पि च (तथा संमतावपि)॥१४॥ कोइ कहे लोचादिक कष्टें । मारग भिक्षावृत्ति ॥ ते मिथ्या नवि मारग होवे । जनमननी अनुवृत्तिरे ॥ जिन० वी० १५ ॥
अर्थ-केटलाएक तो एमज कहेछे जे लोचादिक कष्टे के० लोच कराववा उघाडे पगे तथा उघाडे माथे हिंडQ इत्यादिक कष्ट करवे करीने मारग के० मुनिमारग जाणवो वली मिक्षायें वृत्ति के० आजीविका करवी ते मार्ग छे एहवं जे कहे छे ते मिथ्या के० खोटुं कहे छे ए रीते मार्ग न होय केमके आत्मार्थ विना जन मननी अनुवृत्ति के० लोकना मननी 'अनुजायीये प्रवर्त्ततां मार्ग न होय इति भाव. गाथा-"कलुकरेइ तिव्वं, धम्म धारेइ जणाशुवित्तीए । सो पवयणमग्गस्स, वेरीभूओ अहाउँदो ॥१॥" ॥१५॥
जो कष्टे मुनि मारग पावे । बलद थाए तो सारो॥भार वहे जे तावडे भमतो । खमतो गाढ प्रहारोरे ॥ जिन० वी० १६ ॥
अर्थ-जो ए रीते प्रभुनी आज्ञा विना कष्ट करता मुनिनो मारग पामे तो तियेच वलद तथा उपलक्षणथी वीजा दोर पण लइथे ते ढोरज सारा के० भला थाय केमके वलद :पर जेटलो भार भरी तेटलो मुखे दुखे पण वहे निरवाह करे वली तावडे के० तडके भमतो थकोगाढ़ के० आकरा कोरडा मोणाभमुखना महारने खमतो के० सहन करे छे ॥१६॥