________________
दोसो गाथा स्तवन.
( ९७ )
rot कोइक कहेशे जे पोतानी मेले सूत्र वांचीने भणतां गो दोष? तेहने कहीए जे || " गुरुवायणावागयं ॥” एवं अनुयोगद्वार मध्ये कां छे. त्यां गुरुवाचनोपगत गुरु वाचनाए आयु. इति तथा वली जे || "आयरियउवज्झायाणं अढिण्णे गिरं अड़बड़ आयायनं वासाइनइ ||" इति - आचार्य उपाध्यायतुं अदिष्णं के० अणदीधुं, गिरं के० वाणी आइयड़ के ० ग्रहे अथवा तेहनी सहाय करे तो प्रायश्चित्त लागे. एम निशीथमूत्र मध्ये पण पोतानी मेले भणतां प्रायश्विच कर्तुं छे.
हवे पंचांगीनी बात आत्री. त्यजिय गाथा.
त्यजिय असझाइ गुरुवाचाना || लेइ योग गुणवंत ||
जे अनुयोग त्रिविध साचो लहे || करे ते कर्मनो अंत || स० ॥ १५ ॥
अर्थ - त्यजिय असम्झाइ के० सूत्र भणे ते एवी विधि भणे जे, असज्झाय तजीने गुरु वाचना छेड़ के ० गुरुनी वाचना पामीने, योग के० योग बहोने, गुणवंत के० जे गुणवंत होय ते, अनुयोग त्रिविध लहे के० ते प्राणी त्रण प्रकारनो अनुगम पामे. करं ते कर्मनो अंत के० ए रीते भणे तेहज प्राणी कर्मनो अंत करे- एटले सिद्धि पामे. अहींयां असम्झाय तजे एम कहूं. माटे असज्जायना अक्षर देखाडे -" णो कप्पड़ निगंथाण वा णिगंथीण वा चउपाविएहिं सज्जायं करिचए, तं जहा - आसाविपाडिए इंदमहपाडिए कत्तिय - पाडिवर सुगिम्हपाविए ॥" अर्थ - णो कप्पड़ इत्यादि न कल्पे निग्रंथ तथा निग्रंथीने चउपाडिवहिं सज्झायं करितए के० चार पडवाने दिवसे सज्झाय करवो. तं जहा के० तेज कहे छे. आषाढ शुदि पूनेमने अनंतर पडवो कहीए. ते आपाढी पडवो, इंदमहापडि are के इंद्र महोच्छवने पडवे, आसोनी पुनेम पछी पडवो आवे ते कहीए, कतियपाfsae के० कार्तिक शुद्ध पूनेम लगतो पडवो आवे ते कार्तिक पडवो कहीए, सुगिम्हपा डिवए के० चैत्री पूनेम पछी आवे ते कहीए, तथा० - " णो कप्पड़ णिग्गंथाण वा णिग्गंथीण वा चर्हि संज्झाई सज्झायं करितए, तं जहा- पढमा पच्छिमार मज्झछे अनुरते !!” व्याख्या - न कल्पे निग्रंथ निग्रंथीने, चउहिं संज्झाई सज्झायं करितए के चार संध्याए सज्झाय करवी, तं जहा के० तेहज देखाडे छे, पढमाए के० पहेली प्रातःकालनी संध्या, पच्छिमाए के० सांग्रनी संध्या, मज्झण्डे के० मध्यान्हनी संध्या, अट्ठरत्ते के० मध्यरातनी संध्या, इति ठाणगे चोथे ठाणे. तथा-" दसविहे अंतलिक्खिए असज्झाइए पनचे, तं जहाGarure १, दिसादा २, गजिए ३, विज्जुए ४, गंधव्त्रनगरे ५, णिग्याए ६, जक्खालित्ते ७, धूमिआ ८. महिया ९, रउग्धाए १०. व्याख्या - " दसविहे के० दश प्रकारनी, अंतलिक्खिए के० आकाश संबंधी, असज्झाइए पन्नचे के० असज्जाय कही है, जहा के० तेज कहे छे, उपाए के० उल्कापात, लोकप्रसिद्ध छे दिसादादे के हरकोड एक दिशाने विषे महा नगर चलतुं होय, ते रीतं भूमिकाए अणकरसित आकाशतलवर्ची उद्योत दे
तस्यच
·
ܠܗ ܀