________________
' मुनिवर श्री चतुरविजयजी-स्मरण सुमनांजलि :पण याचना करी हती. तेमनो टूको उत्तर आव्यो के 'तमे सर्ववाते सुज्ञ छो. जे कोई निर्णय कों हशे ते पोताना आत्माना हिताहितने लक्ष्यमा राखीने ज कों हशे.' विगेरे. • म्हें म्हारा ए निर्णयने 'जैन'विगेरे पत्रो द्वारा जैन समाज आगळ पण जाहेर कयों अने संकल्प प्रमाणे कार्तिक सुदी पंचमीए (जैन समाजमां सुप्रसिद्ध ज्ञानपंचमीना दिवसे ) थनारा 'गुजरात विद्यापीठ'नी स्थापनाना शुभमुहूर्त प्रसंगे हाजर थयो. ए दिवसे म्हें म्हारा गुरुपदने सूचवता एवा देखावा जैन साधुवेषनो परित्याग करी सामान्य जनसेवकनो नूतन वेप धारण कर्यो. ए वेप परित्याग करवाना विषयमा महात्माजीनी पण खास प्रेरणापूर्ण विशिष्ट सम्मति मळी हती. प्रारंभमां तो म्हने केटलीक अकळामण थती रही परंतु धीरे धीरे मननुं वळण बदलातुं गयुं अने हुं अन्तरथी तेम ज' वहारथी नवा वेशने अनुरूप थई गयो. __ आ रीते जीवन नाटकनुं हवे नवु ज दृश्य शुरू थयु. म्हारुं ए जातवें वेपपरिवर्तन अने जीवनपरिवर्तन स्वाभाविक रीते ज जैन समाजना केटलाक विभागमा टीकार्नु पात्र बन्यु. केटलाक बन्धुओए म्हें जे कर्यु छे ते ठीक ज कयुं छे एवो अनुकूळ मत वताव्यो, तो केटलाके हुं संयमथी भ्रष्ट थई पतित थयो हु विगेरे- एवो प्रतिकूळ अभिप्राय प्रकट कर्यो. रूढीप्रिय अने स्थितिशील वर्गनी दृष्टिए तो हु संयमथी अने जीवनथी भ्रष्ट ज थएलो देखाणो; अने तेथी तेमणे म्हारा कृत्यने स्वच्छन्दतानुं पोषक गणावी ठीक ठीक वखोडी काढ्यं. आ वधी घटनाथी प्रवर्तकजी महाराजना मन उपर शी असर थई हशे अने तेमनो पण म्हारा विषे केवो भाव थयो हशे तेनी कशी विशेष खबर तरत न पडी अने तेथी हुँ पण म्हारा मनमा केटलोक संकोचभाव सेवतो, केटलाक समय सुधी, तेमने पत्रादि विगैरे लखी शक्यो नहिं.
गुजरात विद्यापीठमा जोडाईने म्हें धीमे धीमे म्हारुं काम चालु कयु. महात्माजीनी खास इच्छा अने प्रेरणाथी म्हारा नियामकपणा नीचे 'गुजरात पुरातत्त्वमन्दिर'नी स्थापना करवामां आवी. भाई ' श्री रसिकलाल परीख तेना मुख्य मंत्री तरीके नियुक्त थया. पूनाना भांडारकर रीसर्च इन्स्टीट्यूट । जेवी संस्था गुजरातमा स्थापन थएली जोवानी कल्पनाना जे स्वप्नो, अमे वे.वर्ष पहेला ज, पूनामां । सेवता हता, ते अकल्पित रीते ए पुरातत्त्वमन्दिरना रूपमा सिद्ध थएलां जोई मनमा आनन्द । अने उल्हासना तरंग उछळवा लाग्या. समय जतां पुरातत्त्वमन्दिरतुं कार्यक्षेत्र समृद्ध अने । सुप्रतिष्ठित थतुं गयु. अध्ययन, अध्यापन, संशोधन, संपादन अने प्रकाशन आदि विविध प्रकारर्नु के कार्य ए मन्दिर द्वारा थवा लाग्युं अने गुजरात तेम ज गुजरात बहार तेनी सारी ख्याति थवा | लागी. पं० श्रीसुखलालजी, पं० श्री वेचरदासजी तथा प्रसिद्ध बौद्धसाहित्यवेत्ता ख० अध्यापक । श्री धर्मानन्दजी कोसंवी जेवा लब्धप्रतिष्ठ विद्वानो ए मन्दिरना सेवको तरीके म्हारी साथे जोडाया. १ म्हने परोक्ष रीते जाणवा मळ्यु के आ बधी प्रवृत्ति जाणी- सांभळीने प्रवर्तकजी महाराजर्नु । मन प्रसन्न ज थयुं हतुं अने म्हारा प्रत्ये तेमनो तेचो ज सद्भाव रहेलो हतो. पछी काईक प्रसंग • लईने हुं तेमने साक्षात् वंदन करवा पाटण गयो. म्हने तेमणे पूर्वना जेवा ज वात्सल्य भावथी . न्हवराव्यो. श्री चतुरविजयजी महाराजे पण एवा ज स्नेहथी म्हने आवकार्यो. म्हारो संकोच । दूर थयो अने. जाणे हुँ पूर्वनी जेम ज तेमना अन्तेवासमा रहेलो छु एवो सुखानुभव' है करवा लाग्यो. . . . . .
घ. का०४