________________
१६५ जे शुद्धास्म अनुभवरूप सुगंधे भरपूर तथा विषय कषायनी चाह दाहने शमन करनार, मोक्ष लक्ष्मीन अतिशय प्रिय निवासस्थान छे. तेने वंदन करवानोपूजवानो भ्रमरनी पेठे मां लीन थबानो, माहरा मनमा अतिशय उमेद-उमंग छे पण श्रा भवचक्रमां भ्रमण करतां अनेकवार मनुष्यभव पाम्यो, पण विषय कषायादिकमां मोहित रही रस्नचिंतामणी समान मनुष्यभव वृथा गुमावी दीधो, पुण्यानुबंधी पुण्यना वियोगे जिनेश्वरनी सेवामां रग लाग्यो नहि. तल्लीनता थई नहि. करीयातु कडवू छतां जेम मोंढानी कडवासनो नाश करे छे तेम जिनेश्वरनी लोकोत्तर सेवारूप प्रशस्त राग, ते राग नाश करवालो तथा आत्मगुण प्रोसिनो हेतु छे. यतः-गाथा:" नाणाइसु गुणेसु, अरिहंताइसु धम्म रूवेसु धम्मोवगरण साहम्मीएस्सु धम्मथ्थं जोय गुणरागो ॥ सो सुपसथ्थो रागो, धम्म संयोग कारणो गुण दो, पढम कायवो सो, पत्त गुणे खवइ तं सव्वं ॥” भावार्थ:-ज्ञानादि गुणो ऊपर, अरिहंनादि धर्मात्मा ऊपर, तथा धर्मना साधनो ऊपर, तथा साधर्मी ऊपर गुणावलंबने जे