________________
तवचिन्तामो
चारजानत्वेन दोषो न तु तस्याः प्रमात्वज्ञानमपौति घेत, तई प्रमायाः अप्रमात्वज्ञाने भ्रान्तानुमितिन स्यात् न स्याच पक्षे साध्याभावज्ञानप्रमात्वसमादनुमितिप्रतिबन्धः। ननुपजीव्यत्वेऽप्यत्र साध्याभावप्रमेति जानं न स्वतोदूषकं कृप्तत्वात् पक्षे साध्याभावनिश्चयं कुर्चत् व्यभिचारज्ञानहारेति चेत् । न । अब साध्याभावप्रमेति ज्ञानानियमतः साध्यज्ञानानुदयात् 'यभिचारज्ञानत्वेन' माध्याभावांशे प्रमात्मकव्यभिचारज्ञानत्वेन,(१) 'दोषः' अनुमितिप्रतिबन्धकः, रजते नेदं रजतमित्यादिज्ञानञ्च न वस्तुगत्या माध्याभावपमेति भावः । 'नन्विति, 'अत्र' पछे, एवमयेऽपि, 'न खतो दूषकमिति न साक्षात्प्रतिबन्धकमित्यर्थः, तथाच प्रमात्वं कुतो हेत्वाभास इति भावः । 'नियमत इति व्यभिचारशानं विनापौत्यर्थः, 'तस्यैवेति, ‘एवकारोऽप्यर्थे, 'प्रतिबन्धकत्वात्' माक्षाप्रतिबन्धकत्वात्, 'शब्दादाविति शब्दजन्यबोध इत्यर्थः, 'तथा दर्शनादिति एकपदार्थेऽपरपदार्थसंसर्गाभावप्रमेति ज्ञानस्थायोग्यताज्ञानत्वेन प्रतिबन्धकत्वदर्शनादित्यर्थः । ननु तथापि हेत्वभिमतावृत्तित्वेन पक्षे माध्यप्रत्ययाजनकत्वरूपासाधकतालिङ्गत्वाभावात् कुतो हेवाभासत्वमित्यत पार, 'माध्याभावप्रमेति माध्याभावप्रमावस्य (९) किन्तु कृप्तत्वादिति ग•। (२) प्रमात्मकनिश्चयाकारयभिचारज्ञानत्वेनेति कः ।
মালম্বিয়াঙ্কাশিক্ষাবানলন নি ।
