________________
इति लक्ष्मणवचः । एवमपरैः शीले यतनीयम् ॥ इति द्वितीयशीलोपदेशः ॥
सुविसुद्धसीलजुत्तो पावइ कित्तिं जसं च इह लोए। सव्वजणवल्लहच्चिअ सुहगइभागी य परलोए॥३५॥ ?
देवदाणवगन्धव्या जक्खरक्खसकिनरा । बंभयारिं नमसंति दुक्करं जे करन्ति ते ॥ ३६ ॥ जो देइ कणयकोडिं अहवा कारेइ कणयजिणभवणं । तस्स न तत्तिय पुन्नं जत्तिअ बंभव्यए धरिए ॥३७॥ परमतेऽपि-एकरात्रोषितस्याऽपि या गतिर्ब्रह्मचारिणः । न साक्रतुसहस्रेण प्राप्तुं शक्या युधिष्ठिर! ॥३८॥ एकदा पत्तने श्रीहेमसूरयः श्रीजयसिंहनृपसभायां समागताः । भूपदत्तासने उपविष्टाः । नृपेण पृष्टम्-किं संप्रति वणिजामग्रे व्याख्यायमानमस्ति ?। गुरुभिःप्रोक्तम्-स्थूलभद्रचरित्रम्। किं तत् ? पृष्टे गुरुभिः प्रोक्तम्-पूर्वपरिचितकोशावेश्यापरिहारषड्विकृतिभोजनादि स्थूलभद्रचरित्रम् । तदा क्रुधा ज्वलद्भिर्देवबोधिप्रभृतिभिर्विप्रैः प्रोक्तम्विश्वामित्रपराशरप्रभृतयो ये चाम्बुपत्राशिनस्तेऽपि स्त्रीमुखपङ्कजं सुललितं दृष्दैव मोहं गताः ।
आहारं घृतं पयोदधियुतं भुञ्जन्ति ये मानवास्तेषामिन्द्रियनिग्रहः कथमहो ! दम्भः समालोक्यताम् ॥३९॥ है हेमाचार्यैः प्रोक्तम्
000000000000000000000000000000000000000000000
3000000000000
