________________
भीसूत्रकताङ्गचूर्णिः ॥ ७८॥
|प्रश्नसमा
प्तादि
समयाधियासए'अस्यार्थःअविहष्णू-अविहन्यमानः सम्यक् अहियासए,अथवा अविहष्णू इति हन्यमानो न हन्यात् किंचित्, अथवा धर्ममस्योपदिशेत स कीटकधर्मकथिक उच्यते, 'पण्णसमत्ते सया जए' वृत्तं ॥११३॥ प्रच्छंति तमिति प्रश्न: यावत्प्रश्नान् परः पृच्छेत् तं व्याकर्तुं समर्थः, पठ्यते च-'पण्हसमत्ते सदा जए' समाप्तप्रश्न इत्यर्थः, सदाजएत्ति ज्ञानवान् अप्रमत्तश्च, अयतस्य हि क्षीरं परिचिकित्सिकस्येव न वचः प्रमाणं भवति, उक्तं हि-"अद्वितो ण ठवेति परं" समिता णाम सम्मं धम्मं उदाहरेज, जहा पुण्णस्स कत्थति तथा तुच्छस्स कत्थति, सुहमे हुसया अलूसए' सुहुमो नाम स हि सुहुमेणवि अतिचारेण लूसिजति, कथयतो वा सूक्ष्मेणापि आत्मोत्कर्पण परहीलया वा लूसिजति, पूयागारवसकारहेउं वा कथयतो लूसेति, अहवा सुहुमेत्ति सूक्ष्मबुद्धिः कथयेत् , अलूपकस्तु स एवमनाशंसी, न च मार्गविराधना करोति, अपरियच्छंते य परेण कुप्पेजा, णेव कथणलद्धीसंपण्णतार माणी माहणो होजा, अथवा कथयंतो ण परं कोवये--अन्यतरं कपायं गमयेत् , स एवं 'बहुजणणमणमि संवुडे' वृत्ते ॥११७॥ बहुजनं नामयतीति बहुजननामने, अवा नभ्यते-स्तूयत इत्यर्थः, स धर्म एव, सर्चलोको हि धर्ममेव प्रणतः, न हि कश्चित्परमाधार्मिकोऽपि ब्रवीति--अधर्म करेमि, तत्रोदाहरणं-सेणिओ राया, तस्स अत्थाणीए धर्मजिज्ञासायां के धम्मिया इति, ततो परिसदेहिं भण्णति-दुल्लभा धम्मिया, पायं अधम्मिओ लोओ, अभयो भण्णति-लोगस्स भावपाएण एस पइण्णा जहा वयं धम्मिया इति, परिसाए असहंतीए अभओ भण्णति-परिक्खामो, ततोरायाणुन्नाए सितासिताणि दुवे भवणाणि कारवेति, पउरजणवया भणिया-जे तुम्हं धम्मिया ते धवलं गिहं पविसंतु, अधम्मिया असियमिति, ततो ते मन्वे पउरजणा धवलगृहमणुपविट्ठा, अधिगारिगेहि पुच्छिता-किं भवंतो धर्म करहिंति ?, तत्थेगो भणति-अर्थ करिस्सगो, तत्थ मे अणेगेहिं मउणसहस्सेहि
॥ ७८॥