________________
| श्रीसूत्रताङ्गचूर्णिः ॥४३७॥
न
1
ग्रह्मणोऽसृजत् ततः शूद्रांस्त्रिवर्गपरिचारकान् क्षत्रियान् सु०, एकमेव वर्णं परिचरन्ति तत एव च श्रेोऽवाप्नुवन्ति, यस्मा-, चैवं तस्माद् ब्रह्मोत्तरं जगत्, तदेवं त्रयाणामपि वर्णानां ब्राह्मगा एन पूज्यतमाः, आह च- " त्राह्मण एव जायते ०" ते च द्रव्यक्षेत्र कालभावोपधानशुद्वेन दानेन पूजनीयाः, तत्तेनोपधानशुद्वेन गोहिरण्यसुवर्णधणादीनि देयानि क्षेत्रशुद्रमपि स्वगृहेऽभ्यागतस्थाना विस्कृतक्रियस्य सुखामनासीनस्य, अथवा क्षेत्रशुद्धं पुष्करादिषु क्षेत्रेषु दीयते क्षेत्रमिदं विख्यातं, कालशुद्रमपि दर्शपूर्णि मामावास्यासु तथा अन्येषु च सर्वेषु पर्वस्थिति, तथा चाह - 'अतुष्याण्यत्रिरात्राणि, तीर्थान्यनभिगम्य च । अदत्वा काञ्चनं गाव, दरिद्रस्तेन जायते ॥ १ ॥ भावोपधानशुद्वमपि लोकप्रत्युपकारादित्यतः अदिन्नए यद्दीयते तद्भावोपधानशुद्धं, अभानो, भावस्तु पात्रमित्यर्थः, पात्रशुद्धमेव हि शुद्धिमुत्पादयति, अहन्यहनि दातव्यं तत्र पात्रशुद्धिमधिकृत्योच्यते - सिणायगाणं तु दुवे सहस्से ||७११ ॥ वृत्तं, स्नातकाः शुद्धात्मानः, यज्ञादिषु पट्कर्माभिरताः, अथवा स्नातकादि इति वेदपारकाः प्रवक्तारः, आह च - "समं न ब्राह्मणे दानं" ते यदात्मानं पात्रीकृत्य केवलं परानुग्रहार्थमेव परिगृह्णन्ति तदा दातारमात्मानं च तारयति, तत्परिमाणं दुवे सहस्से, तेसु च एगदिणेण बहुएहिं वा दिहिं दोणि सहस्सेहिं पूति जो भोजयतीति, बद्धानुलोम्या भोजयेजेति, येत्ति दिणे दिणे, णेकतियं वा णितियं एगे अणेगे वा भोजावेति सदक्षिणे वा जपे य पौंडरी कादी वा यज्ञं यजते, तत्फलप्रसिद्धये त्वपदिश्यते, ' ते पुण्णखंधे सुमहऽञ्जणित्ता' ते इति ते प्रागुपदिष्टाः द्रव्योपधानशुद्वैर्दानैः स्नातकत्राह्मणपूजयितारः, पुनातीति पुण्यं, स्कन्धग्रहणात् सुमहत्पुण्योपचयं सम्यगुपार्जयित्वा परत्र बलेंद्र प्रजापति विष्णुलआदिषु देवा भवन्तीति प्रद र्शनार्थः, यथा तावत्परसमये क्रियावद् गुणवद् समवायि कारणांमति द्रव्यलक्षणं, समयेऽपि इच्चेएहि छहिं जीवनिकाएहिं, वेदानां
जातिवादनिरास:
॥४३७॥
