________________
आद्रकवृत्तं
श्रीसूत्रकृताङ्गचूर्णिः ॥४१४॥
यथाऽयं पुरुषोऽस्थिषु निद्धो णजइ, से मक्खिताई अंगाई, आह हि-"त्वचि भोगाः सुखं मांसे", सिलेसद्धं जहा कोइरवंसो विततो समाणो पच्छा सिलेसेण मक्खिजति, पच्छा णिजति, गलितित्ति, एवमादि, द्रव्याई द्रव्याः जहा उदगं सिलेसो य एते दोवि सयं चिय अद्दा अण्णपि आर्द्र कुर्वति, सारदं, छवियद्दा पुण केवलं सयमेवाऽऽर्दा, भावदं रागदं लोगं भणति, आर्द्रसंतानो देवदत्तः स्नेहवानित्यर्थः, णेहतुप्तितगत्तस्स रेणु, उपरुचित्तं च तं कमई, इह तु आईकनाम्ना पुरुषेणाधिकारः, तत्राप्यर्थाश्रयणमेवेतिकृत्वा तत्प्रयोजनमुक्तमेव भवति, द्रव्यभावार्द्रकविशेषास्तु पुनरुच्यन्ते, तत्थद्दओ तिविधो-एगभवियवद्धाउय॥१८६|| गाथा, अदाओ णामगोत्तं वेदेतो ततो समुट्ठिता गाथा, यद्यपि शृङ्गबेरादीनामाकसंज्ञा तथापि तेभ्यो नाध्ययनमिदं समुत्पन्नं तस्मात्तैर्नाधिकारः, जो चेव सो अद्दामिधाणो साधू तेणात्राधिकारः, तदेव अद्दकउप्पत्ती भणितव्या,'तत्तो समुट्ठियमिणं' सा एया गाथा, जेण च तं, पतिट्टिकं णाम गामो, तहिं सव्वे उ परिवसंति, संसारभयुधिग्गा, धम्मघोसाण अंतिए पन्चइतो सह भारियाए, सो विहरति
साधूहिं सह, इतरावि अज्जियाहिं सह, ताई केताए नगरे समोसरिताई, तेण सा भिक्खं हिंडमाणा दिवा, सो तहिं अज्झोववण्णो, । तेण संघाडिगो बुचति-एसा मम घरणी, पडिभजाविजउ, पण चिंतितं-अकजएण ण उवेक्खितव्वं, तेण भण्णति-अजेब कतं
वा मए, सो एवं भणिउंगतो पव्यइयापडिसयं, तेण महत्तरियाए सिट्ठोस उल्लाबो, पच्छा महतरिताए सा भणिया-अजे! अप्णविसयं वच्चाहि, ताए भण्णति-अहं ओलिया कहिजामि, सो पुरिसो, सो उ दूर अण्णदेसंपि वजेजा, अहं भत्तं पञ्चक्खा मीति, एवंति भणति, इतरेण दित्तस्स आगंतूण कहिञ्जति, जहा इमं समोसरणं टुकडं, तत्थ मिल्हिहामो, इतरधा ण सक्कति, सो इच्छंति, दिवसं गणेतो, इतराएवि ते दिवसे आसण्णत्ति काऊणं वेहाणसं कतं, तेहिं आयरियाणं णिवेदितं, जहा पन्चइता कालगता, इतरस्म
॥४१४॥