________________
श्रीसूत्रकताङ्गचूर्णिः ॥३९०॥
प्रत्याख्यासाधु णवगेण य साधूण सचित्तादि सम्बदव्याणि जावजीवाए पच्चक्खायाई, सावगोवि य कोई जावजीवाए आउकायं जं सव्वं
ननिक्षेपः सचित्त, कन्दमूलफलानि पञ्चक्खाति, कोड सचिनं आउकायं बजेइ, अचित्तं मञ्जमंसादि जावज्जीवाए पञ्चक्खाइ, कोई विगतीओविसबातो जावजीवाए पञ्चक्खाति, यदि हि ण वा कोइ सव्यातो पचक्खति कोई महाविगतिवजाणं आगारं करेइ, साबगावि केवि जावजीवाए मजमंसादि वजंति, दव्वेण पञ्चकखाणं जहा रजोहरणेण हत्थगतेण पञ्चग्नाति, दब्वहेतुं वा पच्च|| क्खाड जहा धम्मिल्लम्स, दव्यभृतो वा जो अणुवयुत्तो, गतं दवपचक्खाणं, अतित्थ समण! अतित्थ भणत्ति पडिसेह एव, | जहा कोइ केणइ जाडतो कंचि भणति-ण देमित्ति, भावपच्चक्खाणं दुविधं-सूलगुणउत्तरगुण ॥१८०|| गाहा, मूले सव्वं देसं ।
च विभासा, गतं पञ्चक्खाणं, इदाणिं किरिया, सा जहा किरियाहाणे, भावपञ्चक्खाणेणाधिकारो, भावकिरियाए पयोगकिरि| याए ममुदाणकिरियाए वा, तस्स रक्खणडा भावप्रत्याख्यानं तदिह वर्ण्यते, कहं होइ तप्पच्चइयं अप्रत्याख्यानित्वं ?, अपचक्खाणकिरियासु वदृमाणस्स, अप्रत्याख्यानिनश्च किया कर्मत्यनान्तरमितिकृत्वा अवश्यमेव कर्मवन्धो भवति, ततः संसारो दुःग्वानि च इत्यर्थः, अप्रत्याख्यान वर्जयित्वा प्रत्याख्यानं प्रति यतितव्यं, णामणिप्फण्णो गतो सुत्तालावे सुत्तं उच्चारेयव्वं-सुतं मे आउसंतेणं भगवता० (सूत्रं ६४), इह खलु एतस्याध्ययनस्यायमर्थः-तत्र प्रत्याख्यानिनः आत्मनः पञ्चक्खाणं भवति | तदधिकृत्योच्यते, आता पञ्चक्रवाणी अपञ्चक्खाणी यावि, भवति आत्मग्रहणं आत्मन एवापत्याख्यानं भवति, न घटादीनां, कतरस्यात्मनः?, यस्याप्रत्याख्यानक्रिया, क्रियत इति वाक्य शेपः, जस्म ताव मब्वे मावजजोगा पचक्खाया तस्य सव्यसावजयोगप्रत्याख्यान क्रिया क्रियते, यस्यापि देशप्रत्याख्यानं तस्यापि येन प्रत्याख्यान, तस्यापि ये न प्रत्याख्याता सावजयोगा तत्प्रत्य
ANDA
