________________
.
U
श्रीमत्रकताशालागि ॥२१६॥
अल्पपिंडाश्यादि
'अप्पपिंडासि पाणासी' सिलोगो ॥४३५॥ संयमेऽपीयमेव वर्ण्यते, तेण अप्पपिंडासि अप्पं पिंडमश्नातीति अप्पपिंडासी,
असंपुण्णं वा, एवं पाणंपि, अट्ठकुकुडिअंडगपमाणमित्ने कंवले आहारमाहारेमाणे अप्पाहारे, दुवालस अद्धोमोदरिया, सोलस | | दुभागपत्तं, चउवीसं ओमोदरिया, तीसं पमाणपत्ते, बत्तींसं कवला संपुग्णाहारो, एत्तो एकेणावि ऊणं जाव एकगासेण एगसित्थेण| | वा, एवं उवकरणोमोदरिया, अप्पं भासेजत्ति अनर्थदण्डकथां न कुर्यात् , कारिणेऽपि च नोचैः, भणिता दव्वोमोदरिया, भावे | तु 'खंतेऽभिणिव्वुडे दन्ते' अक्रोधनं क्षान्तिः, अमिणिबुढो नाम निवृत्तीभूतः शीतीभूतो, अर्थशीलो अर्थेषु ज्ञानादिपूद्यतः, दंत | इति दंतेन्द्रिया, तवसा य विगते गेहाणि दाणादिसु गेहिविप्पमुक्के य ण पडुप्पण्णेसु रजति, ण य कंखामोहं करेइ, 'झाणयोगं
समाहर्ट्स सिलोगो ॥४३६॥ ध्यानेन योगो ध्यानयोगः प्रशस्तध्यानयोगं सम्यक् हृदि आइत्य.चोद्धृत्य 'कायं वोसिज |सब्वसों' सर्वश इति आहारक्रियामप्यस्य न करोति, स्वेदजल्लमल्लपहरणादीश्च बाह्यक्रिया, तितिक्खं परमं णचा तितिक्षा णाम परीपहोवसर्गाधियासणं, तितिक्षणमेव परं मोक्षणं मोक्षसाधनं चेत्येवं च ज्ञात्वा आमोक्षाय परिवएत्ति आमोक्षायेतियावन्मोक्षगमनं ता परिव्वएग्जासित्ति, शरीरमोक्षो वा, परि समंता सबओ वएजासि, भगवानाह-एवमहं ब्रवीमि, न परोपदेशा| दित्यर्थः। णयास्तथैव । वीर्याख्यमष्टममध्ययनं समाप्तं ॥
धम्मोत्ति अज्झयणस्स चत्तारि अणुयोगदारा, धम्मो अस्थाहिकारो, उक्तः उपक्रमः, णामणिप्फण्णे धम्मो, सो पुण'धम्मो पुवुद्दिट्टो'।।९९|| धम्मट्टकामाए, तं चेव य इहावि परूवेयव्यो, इह तु भावधम्मेण अहिकारो, एष एव धर्मः, एप एव भावसमाधिः, एप एव च भावमार्गः। तत्थ धम्मस्स णिक्खेवो-णामं ठवणा धम्मो० गाथा ॥१०॥वतिरित्तो दबधम्मो तिविहो
ारदा