________________
श्रीसूत्रकृ ताङ्गचूर्णिः ॥२१३॥
सदोपयुक्तेन माव्यं, तत्थ णं जह अपदिश्यते 'अणु माणं च मायं च ॥ ४२८ ॥ अथवा मरणकाले च सर्वकालमेव अणु माणं |च मायं च संपरिण्णाय पंडिते, अणुरिति स्तोकोऽपि मानो न कर्त्तव्यः, किमु महान् १, अनुरपि च मायां न कारयेदिति | पंडितः, पठ्यते च-अतिमाणं च मायं च तं परिण्णाय पंडिते अतीव मानो यथा सुभोमादि, कोऽर्थः १ - यद्यपि सरागस्य | मानोदयः स्यात्तथापि उदयप्राप्तस्य विफलीकरणं कार्य, सुतं मे इहमेगेहिं, एवं वीरस्स वीरियं श्रुतं मया तीर्थकरात् स्थवि - रेभ्यो वा इहेति इहलोके प्रवचने वा, एकेषां न सर्वेषां तद्वीर्यवतो वीरस्य पंडितवीरियं यदुक्तं वीरस्य वीरतं इति, यथा वा तत्राहिंसा प्रथमं, उड़स्याद्वयवसानमिति तद् व्याख्यातं, स एवं मरणकाले अमरणकाले वा पंडितवीर्यवान् महाव्रतेपूयतः स्यात्, महे तिरियं दिसासु जे पाणा तमथावरा । सन्नत्थ विरतिं कुजा संतिनिव्वाणमाहितं, अस्य श्लोकस्य चर्चा उक्ता, किंच- 'पाणे य णातिवाएज अदिष्णंपि य णातिए । सातिं ण मुसं बूया, एस धम्मे बुसीमयो ||४२९ ॥ एवं तावत् पाणातिवायं वज्रेज, ण वा अदिण्णादाणं आदिएजा, सादियं णाम माया, सादिना योगः, सह सातिमा सातियं, न हि मृपावादो मायामंतरेण भवति, स चोत्कंचणकूडतुलादिसु भवति, सातियोगसहितो मुसावादो भवति, स च प्रतिषिध्यते, अन्यथा तु न मृगान् पश्यामि - णय वल्लिकाइयेसु समुद्दिस्सामो एवमादि ब्रूयात्, येनात्र परो वच्यते तत्प्रतिषिध्यते, कोहमाणामाया लोभसहितं वचः, धर्मः योऽयं उक्त स्वभावः, बुसिमतां वसूनि ज्ञानादीनि । अयं भारवए णिचं भवे भिक्खू कण्ठ्यं, 'अतिक्कसंति वाचाए मण| सावि ण पत्थए ||३०|| अतिरिति अतिक्रमणे, येनातिक्रम्यन्ते एतानि पञ्च महाव्रतानि सोऽतिक्रमः, तत्र प्रांणातिपातमधिकृत्यापदिश्यते - तिपाद एव त्रिभ्यः पातयतीति तिपातः तन्मनसापि न प्रार्थयेत्, किंनु वचसा कर्मणा वा १, नवकेन भेदेन, एवं शेपा
| मानवर्जनादि
&ls
॥२१३
