________________
दृष्टिपरिहा
श्रीसूत्रकताङ्गचूर्णिः
रादि
दीणि, महा ताणि परिहरणीयाणि तथा तन्मयादेव सयणासणणिमंतणादीणि परिहरितव्वाणि, ताणि पुण कहं परिहरितव्वाणि ?, उच्यते 'णो तासि चक्खु संधेजा' सिलोगो ॥२५१।। चक्षुसंधणं णाम दिद्विए दिद्विसमागमो, अकुट्ठउ विकटओवि य तासु णिचं भवेजा, कार्येऽपि सति अस्निग्धया दृष्ट्या अस्थिरया अवज्ञया चैता ईपनिरीक्षते, 'साहसमिति परदारगमनं, नह्यसाहसिकस्तत्करोति, संग्रामावतरणवत्, तत्र हि सद्यो मरणमपि, स्यात् हस्तादिछेदबंधघातो वा, खदारमपि तावद्दीक्षितस्य साहसं, किमु परदारगमनं ?, अथवा साहसं-मरणं, प्राणान्तिकेऽपि न कुर्यात् , अथवा यदसौ स्त्री चापल्यात् साहसं कुर्यात्तदस्या न समनुजानीयात् , उक्तं हि-"पुरुषे विद्यते सच"मिति, 'न सज्झियंपि विहरेजा नेति प्रतिषेधे,'सज्झियंति ताहिं सह, गामाणुगाम ण विहरेज, जत्थ वा ताओ ठाणे अच्छंति तत्थ ण चिद्वितव्वं, कयाइ पुचि ठितस्स झत्ति एज्जा ततो णिग्गंतव्वं, क्षणमात्रमपि न संवस्याः, 'एवमप्पा रखित्तु सेउ'त्ति आत्मेति सरीरमात्मा च, स इह परेच लोके अतिरक्षितो भवति, ये इह मैथुना| नाचारदोपास्तस्य न भविष्यतीत्यतो निरीक्षितो भवति, पुनरिदानी पाशाः 'आमंतिय ओसवियं वा घृत्तं ॥२५२॥ काचित सन्निकृष्टगृहवासीनी सेजायरी प्रातिवेशिकी वा अहनि विरहाद्यलंभात् ब्रूयाद्-अहं निश्यागमिष्यामि, नास्ति मेऽहनि क्षणो विरहो वा, तद् अस्या न समनुजाणीयात् , धर्म श्रोतुमितरप्रयोगेन या, यदि चेत् मम भर्तुः शंकसे तत एनमहं आमन्व्य नाम पुच्छिउं तत्प्रयोजना चसि तं स्थापयित्वा, अथवा यात्-असावहनि कृष्यादि कर्मपरिश्रान्तः भुक्तः सन् निपन्नमात्र एव मृतवच्छेते, भद्रक एवासौ, न मम रुस्सिहितित्ति, जइवि में परपुरिसेण सह गच्छमाणि पेच्छति तहावि नवि रूसेजा, अथवा संकेतेत, ननु ते भान विरूप्येत?, सा ब्रवीति-आमंतिय ओसवियाणं, आमंतिय ओसविया च तमहमागता, तुब्भे वीसत्था होह, विविक्तविश्रंभरसोहि
HILIHINDIHIROHIBITEDAALATHI
॥१३॥