________________
तीवामितापादि
श्रीसूत्रकताङ्गचूर्णिः ॥११५||
N P
कता समाणा महता अपत्तिए 'लित्ता तिव्वाभितावेणं सिलोगो ॥२१६|| तिव्वामितावो णाम तीवोऽमर्षः दसणमोहणिज- कम्मोदएणं कोधमाणकसायोदएण य लित्ता, उज्झिता णाम शून्या, एतदेव व्याचष्टे-अण्णा, णाणदंसणचरित्तेहिं असमाहिता, तैरेव विहीणा,'णाइकंडुइयं साधु'त्ति जहा कंडुइयं साधुत्ति तं अरुकस्स अवरज्झति पच्चुयपीडाहेतुत्वात् , एवं साधुहीलणावि अपसत्था, अथवा 'लित्ता तिव्यामितावेणं ति तेण मिच्छादमणावलेवेण लित्ता गुणेहिं शून्या बुद्ध्यादीहिं असमाहिता आतुरीभृता भणंति-जुत्तं णाम तुम्भेहिं अम्हे गिहत्थसरिसा काउं पापतरा वा, तेन त उच्यन्ते 'णातिकंडूइतं साधु' साधु णाम सुटु, अरु हि रुज्झमाणं खजइ, तं जति ण सुट्ठ कंडूइजइ ततो णातिकंडुइणो माधु अवरुज्झति अरुगस्स अरुइअगत्तस्स वा, अर्थात् प्राप्तं | अतिकंडुइयंति भृशमपराध्यते, नातिरूढवणस्य, एवं यद्यहं त्वया णातिनिष्टुरं उक्तो भविष्यति ततोऽहमपि नातिनिष्ठुरमेवापदिश्यात् , त्वया वाऽहं यत्किचनालापिनाऽसंबंधसमकल्पो व्यपदिष्टः, न चाहं तैर्गुणैर्युक्तो, भवन्तस्तु कन्दमूलोदकभोजिनः उद्दिश्यकृतभोजिनश्च सच्छासनप्रत्यनीकाश्च तेन न कथं गृहस्थैः पापतरा इत्येवं 'तत्तेण अणुसहा ते ' सिलोगो ॥ २१७ ॥ तचं तथ्यं सद्भूतं नानृतमित्यर्थः, अणुसट्ठा णाम अणुसासिता, ते इति आजीविका वोडियादयो ये चोद्दिश्यभोजिनः पाखण्डा, 'अपडिपणेणं'ति विसयकसायणियत्तेण जाणएण एवं वुत्ता भणंति-'ण य एस णितिए मग्गे' णितिओ णाम नित्यः अव्याहतः एषः 'असमीक्ष्य वति किती' कृति म कुशलमतिः पौर्वापर्यसम्बन्धसम्भावार्थोपलम्भस्तु सर्वज्ञज्ञानात् युक्तः, अथवोपदेश एवायं, तत्तेण अणुसट्टाए अपडिण्णेण जाणएत्ति, कमणुसट्ठाए?, ण एस णितिर मग्गे, न एप भगवतांनीतिको मार्गो, मीतिको नाम नित्यः, एष हि असमीक्ष्य भवद्भिरेव वाचा चटकरसा(भ्रा)वा वा कृतिः-कृतः। किंचान्यत् 'एरिसा जावई एसा सिलोगो ।।२१८||
MEDITAPURIRANAPUR
॥११५॥